Rucphen.

Een moeilijke naam om uit te spreken. Ergens voor in de mond gaat het dan niet fijn.

Desondanks besloot ik om er eens in de bossen te gaan kijken, immers het was een mooie dag en er was voor morgen regen op komst.

Nu had ik recent ontdekt dat ik over een geintegreerde navigatie beschikte. Rucphen ( het foutloos schrijven valt ook niet mee ) werd mijn eerste ervaring hiermee. Het invoeren van de Roosendaalsebaan bracht mij precies linea recta waar ik wilde zijn:

Na een korte verkenning van het omliggende bos vond ik een uitstekende plek om mij te nestelen, zodat ik in alle rust die gedachten kon ontwikkelen , waar ik deze week nog niet aan was toegekomen:

Een soort "Rucphendse Mindtraining" op een militaire oefenterrein. Yes !

Daar ik met mijn geleende auto niet de mogelijkheid zag om hier onbeschadigd binnen te rijden bleef enerzijds parkeren een goede zaak........

Anderzijds diende ik wel mijn hele accomodatie door het mulle zand van dit onbegaanbare woud te slepen om het ergens gewoon leuk te hebben.

En dat lukte. Met een zucht.

Alle bomen stonden keurig in het gelid en voor mij was een tafeltje voor officieren, waar ik graag gebruik van maakte.

Zo bracht ik uren door met het lezen van wat gelezen moest worden, het beluisteren van de vele vogels en het meeschuiven van mijn accomodatie als de zon weer eens achter een hoge den verdween.

Er er was koffie met broodjes en een appelflap na.

Leven als God in Rucphen. Je moet er maar opkomen. 

En als het dan zover is: er gewoon van genieten.