Bruchhauser Steine und Himmelfahrt.
Terwijl de mantra's op woensdagochtend nog in mij en anderen rond zongen en wij onderling afscheid namen werd het ook tijd voor iets anders: het gesloten benzinestation in Niedersfeld. Na een bezoek aan de Konditorei voor frischen Brötchen für unterwegs reed ik in de richting van Willingen.
Bij het tankstation ontmoette ik een van mijn zanggenoten, Imre en kwam er nog een kort en krachtig Afrikaans geluid boven drijven, dat eindigde in een glimlach.
Ik besloot verder te rijden. Het avontuur tegemoet en zo belandde ik bij de Bruchhauser Steine om kennis te maken met de 4 grote 90 meter hoge gestolten magma rotsen die hier 380 miljoen jaar geleden waren ontstaan. De Bornstein, Goldstein, Feldstein en Ravenstein lage ingebed in een beschermd natuurgebied, dat in privébezit is ( dus diende er een kaartje gekocht te worden ). Overigens vond ik het de investering waard.
Ik was vroeg ( een aanrader ) en op de Drachenplatz was parkeren geen probleem. Het uitzicht was prachtig.
Archeologisch onderzoek verwees naar een prehistorisch cultusoord en een oud voorchristelijk "walburcht"- complex. De rotsen functioneerden hierbij als torens. Je kunt er klimmen, klauteren ( de Bornstein heeft een klimroute naar boven ) en wandelen.
Ik had het geluk dat het vandaag heel stil was en mooi weer, waardoor ik het gevoel kreeg dat dit alles ( voor het moment ) voor mij bestemd was. Een paar luidsprekers ( what's in a name ) verstoorden even die illusie. Voor korte tijd. Er was volop ruimte om elders te gaan.
En toen deed ik een wonderlijke ontdekking. Voor ik naar Duitsland reed wilde iemand in mij bergen/rotsen schilderen. En zo ontstonden 3 schilderijen, waarbij geheel toevallig hoofden verschenen. En nu stond ik onder deze rots, terwijl een groot hoofd mij verwelkomde.
Na deze synchronische ontdekking werd het tijd voor een heerlijke lunch met verse koffie en een korte siësta. Ik had daarna nog zin om door te gaan en dus vervolgde ik mijn weg naar Willingen ( waar ik ooit lang geleden geweest was ) en kwam uit bij de kabelbaan.
De steeds oppoppende hemelse mantra's zetten mij ertoe aan om met de kabelbaan verder richting hemel te reizen. Ik kocht een kaartje en kreeg een zespersoons cabine, waar ik ongeremd meerstemmig en voluit kon zingen.
Boven was het duidelijk zo toeristisch,dat de hemel mogelijk toch nog hoger lag. Anderzijds moest ik er wel dichtbij zijn want ik zag een kudde schapen met een goede herder. En deze hoogte bracht mij ook een ander perspectief. Een man keek mij aan en zei dat ik wel een bier kon gebruiken. Hij wees in de richting van een Stube. Vermoedelijk was dit geen engel, maar een vrijwilliger. Ik bedankte.
Intussen kreeg ik van een vriendin ( die op de hoogte was van mijn "hemelgang" ) een appje dat ze het fijn zou vinden als ik toch weer terug zou komen naar de aarde. Met heimwee nam ik afscheid en stapte weer in de gondel. Deze keer met 2 somber kijkende medereizigers. Gevallen engelen vermoedde ik.
Het was weer mooi geweest en ik keerde terug naar een stil Savita voor de avondmaaltijd op het terras. En na een goed gesprek trok ik mij terug om alles klaar te maken voor mijn terugreis de volgende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten