Van Remouchamps naar Blanchefosse-et-Bay.

Blanchefosse - et - Bay
Tai Chi en Zang.

Omdat ik de files op maandag wilde vermijden, besloot ik op zondag naar Remouchamps ( camping Spineuze ) te rijden. Ik had wel van te voren een plek besproken, omdat het vakantieseizoen in volle gang was.

En dat was het. Ik werd geposteerd tussen 3 joekels van campers met luidruchtige airco's. Boven dien was er een setje staarders, die al mijn bewegingen tot op het detail volgden. Niet mijn plek dus.

Even douchen en dan maar buiten de camping gaan eten en dat lukte bij de lokale sterrenwacht boven op een heuvel met mooi uitzicht. En heerlijk stil.

Toen ik wat later op de camping kwam was er niets veranderd. Ik kookte water en reed terug naar het planetarium. Inmiddels was het donker en brandde er een vaag licht. Ik besloot aan te bellen om te vragen of ik vannacht "de sterren kon bekijken", maar er was niemand.

 En zo posteerde ik mij ( enigszins spannend was het wel ) op het terrein en ging slapen.

Ik heb die nacht geen ster gezien.....te bewolkt. 

Eenmaal wakker was er tijd voor een goed ontbijt.

Daarna een ochtendwandeling door de velden en ik kon na de koffie door naar mijn bestemming.

Wel ben ik de geleende Europastekker nog teruggebracht ( weerstond de verleiding die dan maat te houden ) en een klacht ingediend. Ik was niet de eerste en zal vermoedelijk ook de laatste niet zijn.

Na een gevarieerde rit kwam ik aan in Atelier Blanchefosse. Ik zou er kamperen en kon tot mijn grote plezier weer in de stille boomgaard plaats nemen.

Don en Inge waren op vakantie en de honneurs werden waargenomen door de Rotterdamse Marijke en Annemieke.

Het voelde meteen als thuis en mocht ik al de Vlaamse dialecten niet verstaan , dan kon ik altijd nog naar de keuken voor een goed gesprek.

Het was een gezellige groep met veel bekenden van vorig jaar en ik had mij voorgenomen wat meer aandacht aan de namen te besteden. Wat deels lukte.

 

Het programma was best stevig met een ronde voor en na het ontbijt, na de lunch een lange pauze. En dan weer verder met een ronde voor en na het avondeten.

Als eerste was het de beurt aan Tine met Tai Chi. Buiten dan wel binnen. Daarna ging Tom verder met de zang, ook zowel binnen als buiten.

De overgang tussen de Tai Chi en de zang was nooit scherp, dikwijls zelfs vloeiend. Wat wel verschilde waren de bewegingen. Enerzijds heel bewust en gestructureerd, anderzijds meer als ondersteuning van de liedjes en ja, dan heeft ieder zo zijn of haar eigen beweging.

 Tussendoor was er voldoende ruimte om van het glooiende landschap te genieten of om in het meer te gaan zwemmen ( nou ja.....baggeren ).

En dan was daar ook de grote gevarieerde landschapstuin, met het terrasje wat ik in 1999 nog had helpen aanleggen.

Wie wilde kon ook op de piano spelen of gewoon heerlijk vrij door de ruimte dansen.

Verder waren er een kater en een poes met een bijna onbedwingbare behoefte om op leegstaande bedden te gaan liggen. En dat mocht niet. ook hadden zij eigen bankjes bij de open haard , waar zij in hun totale waardigheid konden gaan zitten.

In de laatste nacht werd ik verrast door breed geschuifel in de boomgaard. Door de gordijnen glurend werd zichtbaar dat ik door een kudde schapen omringd was. Dat op zich leek mij geen probleem. Dat ontstond toen mijn busje begon te schommelen.

Een of meerdere schapen waren lekker aan het schurken en duwen, vermoedelijk om dat ze mij als slapende ( goede ) herder naar buiten wilde krijgen. Of omdat het witte busje voor een soort grote schapenmoeder werd gehouden.

Ik besloot mijn wolf in schaapskleren in te zetten en startte de motor van de auto. De koplampen gingen aan en zelden heb ik schapen zo hard zien lopen. De volgende ochtend waren ze weg, met achterlating van hun uitwerpselen. Dat werd dus voorzichtig lopen.

Op de laatste dag gingen we in een dorpje 5 km verderop ons concert geven. Het regende en regende, waardoor het binnen zo donker was dat fotograferen niet te doen was. Gelukkig bracht An ons veilig heen en terug.

 Het concert zelf was heel sfeervol. Op enig moment werden tai chi en zang gecombineerd. En dat paste naadloos.

Eenmaal thuis verzamelden wij ons om ons huldigingslied voor de staf te zingen. Op de melodie van Olga van de Wolga brachten wij een ode in Russische sferen, waarbij de beentjes van de vloer mochten en dat ook deden.

O o Tommy / Tine / Marijke / Annemieke

als jij niet van mij houdt,

dan spring ik in het meertje en o dat is zo koud

T: Met jou wil ik een liedje zingen, dansen en ook door de ruimt swingen.

Ti: met jou wil ik mijn tai chi delen, zacht bewegen en het water strelen.

M: met jou wil ik mijn klusje delen, even wachten en dan fijn gaan kwelen.

A: met jou wil ik een hapje eten en ik wil ook je recepten weten

o, o , ......als jij niet van mij houdt dan spring ik in de vijver en o die is zo koud !

Na de lunch was het tijd voor een uitgebreid afscheid en voor een l;aatste klank en daarna werd het terug naar huis.

Het was weer mooi geweest ( niet het weer, dat was dramatisch nat ).