Het bijna laagste punt van Nederland.
Omdat ik niet terecht kon bij mijn fitness-club in de Alexanderhof, besloot ik te gaan wandelen naar een plek - dichtbij - waar ik nooit echt geweest was: Het monument voor het laagste punt in Nederland. Een groot, bombastisch betonwerk uit 1995.
De weg ernaar toe is best aardig. Lange, brede steigers lopen naar het project. Met onderweg volop gelegenheid tot recreëren.
Eenmaal bij de betonkolos aangekomen roept zich al snel de vraag op hoe bij dat laagste punt te komen, immers de op- en aflopende vlakken hadden iets van een doolhof. Pas na totale verkenning werd de opzet helder. Tot dan had ik meerdere malen een staqen trap moeten beklimmen.
Eenmaal boven gekomen ontstond er uitzicht op een ultiem dieptepunt temidden van een kom. Dat maakte indruk: daar, ja daar, zag ik het laagste punt: een vierkant vijvertje met wat water en kroos.
Alsof ik op de rand van de Etna stond met uitzicht op de krater.
Naar beneden afdalen zag er niet erg aanlokkelijk uit en blijkbaar was dat ook de bedoeling geweest: geen horden toeristen bij dit markante punt.
Ter vergelijking: zonder dijken zou de helft van Nederland er bij liggen als dit putje. Reddeloos verloren zijn in Rotterdam. Gelukkig kon je dan nog wel met de boot naar Hoek van Holland of Utrecht. Terecht dus dat je daar een monument voor neerzet.
De bewoners van Oud-Kralingen hadden het in het verleden blijkbaar al aan zien komen, want zij hadden hun begraafplaats op een soort van terp aangelegd.
En omdat ik daar ook nog nooit geweest was wandelde ik door. Naar deze vroeger o zo stille plek. Nu omgeven door autogeruis, oudjaarsgeknal uit de park ernaast en verder alleen maar de bebouwing van Prinsenland.
Op zo'n oude begraafplaats ( er wordt nog begraven ) zijn altijd wel weer markante monumentjes te zien, zoals deze waarbij mij gevraagd werd wat ik hier als levende tussen de doden te zoeken had ? Goede vraag.
Een fraai mausoleum uit 1911 van de familie Kruijff, dat officieel tot cultuurschat was verklaard, kreeg daarvoor alle ruimte.
Nu werd het gebruikt als Columbarium ( latijns voor duiventil ).
Een poging om naar binnen te kijken ging niet door, maar vermoedelijk zag het er zo uit ( maar dan kleiner ).
Ook interessant vond ik de tombe van de familie Hoboken. Echt mensen die ook na hun dood nog wel van een feestje hielden, gezien de champagne met vers fruit.
Tsja, het was een boeiende wandeling van ruim een uur, waarbij ik ongemerkt ook nog vitamine D geproduceerd had. Ik besloot mijzelf dan ook te vieren door bij terugkeer 2 slagroomgebakjes aan te schaffen.
Een voor vandaag en de moorkop ( of mag dat niet meer zo heten ? ) voor morgen. Helemaal in balans.
De grootste teleurstelling kwam de volgende dag toen ik dit item wilde bloggen: het monument voor het laagste punt ( 6.74 meter onder NAP ) was overbodig geworden. De nieuwste plek lag nu ten noordoosten van Nieuwerkerk aan de IJssel: 6.76 onder NAP.
Lokale bewoners wijzen daarnaast op de "Vergeten Plek" bij Waddinxveen. 7.10 meter onder NAP. Je zult er maar wonen !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten