Kattenliefde in de Kunsthal.

Kattenliefde in de Kunsthal.

Zaterdagochtend, 5 over 10, stond ik voor de deur bij de Kunsthal. Op weg ernaartoe was het stil. Met 3 mensen zonder iPad ( hoe wonderlijk ) in de metro op weg naar station Eendrachtsplein. Voor de zekerheid had ik een paraplu meegenomen en niet tevergeefs.

Ook in de Kunsthal zelf was het nog stil en nadat een AH-muntje had gekregen van een Aziatische dame die mij van mijn jas af wilde helpen, trad ik binnen in de wereld van de Kattenliefde......

Het werd een koninklijk onthaal. Behalve wat gekroonde katten, was er ook een Raadspensionaris die mij aan Johan van Oldenbarneveld of Willem van Oranje deed denken.

De kleine prins had zo te zien meer zin in de krabpaal, maar dat mocht niet.

 

 

In de zaal was een scala van kunstwerken, reclameposters, affiches, cartoons en rondsluipende katten te zien.

Dat Walasse Ting van papegaaien, bloemen en vrouwen houdt is bekend, maar ook poezen neemt hij graag als inspiratiebron.

 

 En ook Picasso hield wel van een soms wild karakter.

Daarna mocht ik door een poort en belandde ik in een waar poezenparadijs. Wie er lang genoeg in bleef kon bijna niet laten zelf iets katachtigs te ondernemen en ja daar was alle ruimte voor.

  Zo kon je er b.v. tussen heggen en door bouwsels heensluipen ( pas op voor de hond ), op heerlijk zachte kussens poezenfilmpjes kijken, miauw-karaoke doen of krabben aan de hemelpaal. Ook was er een Opsporing Verzocht hoekje.

Of je kon voor jezelf een poezensnoetje uitzoeken, jezelf daarmee fotograferen en dan doormailen.

En terwijl het buiten maar bleef regenen en de voorbijgangers niet wisten hoe warm en gezellig het hier was................................

 .........stond ik even, liggend iop een groot kussen, stil bij de wijsheid van de poes.
Een waarheid als een....

Op weg naar de uitgang bevond zich een Oosterse dame, die heel poezelig bezig was met een nieuw schilderij. De staarten kon ik al herkennen.

Miauw !