Tsja, het zou morgen een natte, waterkoude, grijze en vooral eenzame ( oeps ) dag achter de ramen worden. Een weinig stimulerend beeld. De behoefte aan veelkleurigheid en inspiratie nam bij mij dan ook toe.
En zie: Jeroen Bosch was deze week verhuisd van Boymans naar Den Bosch en dat gaf ongetwijfeld ruimte voor iets nieuws:
Ugo Rondinone en zijn Vocabulary of Solitude.
Mijn behoefte aan kleur was zo groot dat ik voor openingstijd al voor het museum stond.
Snel daar de kassa. Jas in de kluis. En meteen naar de eerste suppoost. "Ik wil naar de clowns". "Kom maar mee", zei de man en hij nam mij mee in de lift naar boven.
In de lift vertelde ik hem dat ik als kind bang was voor clowns. Hij: "deze doen niks en als ze wel wat doen geef ik ze een schop !"
Hij was dus blijkbaar niet bang voor, maar boos op clowns.
De snelle actie had tot gevolg dat ik mij enige tijd volstrekt alleen tussen de 45 clowns bevond. Wat een luxe. Ook om te fotograferen.
Ugo Rondinone, een Zwitsers kunstenaar, werkend in New York, noemt een kunstwerk geslaagd wanneer men niet hoeft te denken maar het kunstwerk simpelweg kan ondergaan omdat het voor zichzelf spreekt.
Hij maakt gebruik van herkenbare beelden en symbolen waar iedereen iets mee kan en gelooft in de spirituele helende werking van kunst.
Kunst doet de tijd vertragen, het remt de beschouwer af waardoor er ruimte ontstaat voor bezinning.
Hij creëert met zijn installatirs innerlijke, persoonlijke droomlandschappen.
Deze tentoonstelling is een terugblik op zijn werk dat geïnspireerd is door het kleurenspectrum.
De naam "Vocabulary of Solitude" oftewel "Vocabulaire van de Eenzaamheid" gaat verder dan de negatieve bijklank van eenzaamheid.
Immers "solitude" duidt op een vorm van eenzaamheid die positief geladen is: in afzondering bloeit creativiteit op en ontstaat er ruimte om te reflecteren en in contact te komen met onszelf.
Aan de zijzijde van de tentoonstelling bevond zich een raampartij met filters in verschillende kleuren, getiteld "Love invents Us" .
Als een prisma breekt het raam het witte zonlicht ( vandaag helaas afwezig ) van buiten op in kleuren.
Kleur is er overal in deze tentoonstelling.
De kleding van de clowns is van een grote diversiteit.
Als een prisma breekt het raam het witte zonlicht ( vandaag helaas afwezig ) van buiten op in kleuren.
De kleding van de clowns is van een grote diversiteit.
Intussen werd het geleidelijk drukker in de zalen. Er werd veel gefotografeert en wat is er heerlijker ( zeker als kind ) om met jouw favoriete clown op de foto te gaan.
Daar droom je toch van.
Naar ik begreep waren er gisteren bij de opening echte clowns die zich tussen de beelden gemengd hadden en zo voor nog meer verrassing zorgden.
Voor kinderen was er een kleurwedstrijd geweest en daar was flink gebruik van gemaakt.
Voor mij werd het tijd om nog wat verder te gaan kijken.
Maar dat is voor een volgende keer.
En bang van clowns ? Nooit geweest !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten