Het Goudse Hout.
Ik had toch zo'n zin om te bloggen, maar door omstandigheden wilde het maar niet lukken. Tot vandaag. In het Goudse Hout.
Daar mijn vaste recreatieplek deze week afgesloten was ter gelegenheid van de European Paralympics besloot ik mijn bezoek aan Gouda te combineren met een mij onbekend natuurgebied : Het Goudse Hout. Geen oerbossen, maar een gebied dat ca. 1980 is ingericht om de lokale bewoners "licht en lucht" te schenken.
Parkeren was geen probleem. De zon scheen door de sluierwolken en na het nuttigen van 2 broodjes "filet americain" ( mager natuurlijk ) met vers gezette koffie en een goed gesprek met Theo ( van Edinburgh naar Ermelo ) was ik er klaar voor.
Ik had nog geen 100 meter gelopen of ik stond oog in oog met de Goudse Smultuin. Een kleine afgescheiden oase met een grote diversiteit van bloemen en een zitje om dat allemaal in te nemen ( met een neiging tot plukken ). Ineens zat ik daar: in Gouda : een eigen tuin.
De horizon riep echter en samen met een jonge blonde Engelse dame ( die ik bijna ondersteboven liep ) probeerde ik een route uit die helaas doodliep, maar wel een rustplek aan het water bood.
Zo te zien had hier ook eerder een fietser gezeten, nadat ook hij de moeilijke route had uitgeprobeerd. Je kunt er trouwens prima fietsen ( ook al lijkt het hier niet op ).
Verderop werd het heel idyllisch met een zee aan wilde bloemen en insecten informatie,
En er was ook een open lucht speeltuin. Net als in Zevenhuizen ( Hennip-gaarde). Tal van uitdagende hindernissen voor kinderen en een pontje om de lokale plas te kunnen overbruggen ( als je moeder tijdens het schommelen niet teveel gilt tenminste ).
Er lagen ook struikelstenen die na het struikelen tot een filosofische beschouwing konden leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten