Schrijfcafé 3 april 2023.
Vandaag komen we weer samen in schrijfcafé Hoek. Janneke heeft wat thema's verzameld, waardoor we ons hopelijk laten inspireren. Er hangt lente in de lucht en op de vraag waar ik aan denk antwoord ik: fris groen, zonlicht,lammetjes, blauwe lucht, ontluikende bloemen en Feyenoord voorjaarskampioen.
Ook Pasen kan als inspiratie dienen. Daar komen verrijzenis, ziel, geboorte, ei en ontluiking in beeld. Ik besluit vervolgens te gaan schrijven vanuit dit laatste.
Ontluiking.
Hij kwam binnen op de Groenekan, een straat in Honselersdijk. Benieuwd naar wat hij daar aan zou treffen. Dat viel geweldig mee: 3 dames, waarvan hij er 2 niet kende,omhelsden hem met een intensiteit die lenteachtig ( "spring" is een beter woord ) aan deed. Een leuke binnenkomer. Dat werd echter wat minder toen hij de groot geschapen woonkamer met erker binnen stapte. Een twintigtal mensen, die elkaar blijkbaar goed kenden, waren bezig met intense wisselgesprekken. Hij voelde zijn helm al opkomen. Lichte paniek ! Wat doe ik hier ? Hier kan ik niets mee ! En dat was niet wat hij voor die middag van plan was te gaan doen.
Via de grote hal glipte hij door de deur van juiste keuze het toilet in voor een uitgebreide gronding en een filosofisch moment. Gelukkig werd hij daar met rust gelaten. Alleen bij hem was de nood blijkbaar hoog.
Even later werd het rustig in de ruimte en werden wat inleidende handelingen en toelichtingen gedeeld: deze middag zouden er 3 familie-opstellingen in beeld komen. Hij had plaatsgenomen in de kring en tijdens het namenrondje meldde hij dat hij zich welkom voelde en ook wat overdonderd door de drukte. Het bleef stil in de kring. Herkenning ? Respect ? Hoe dan ook, hij voelde zich landen. Ineens helemaal aanwezig.
Zijn helm loste op, net als zijn harnas. Ook zijn kritische schutbladeren openden zich en er kwam zonlicht boven hem te staan. Zijn hart en ziel gingen nu meekijken, mee luisteren, mee voelen. Het groeide uit tot een middag van bloei. Een bron van harmonie en heling, waar hijzelf en de anderen zich konden laven. Een weg naar harmonie en heling.
Rondeel:
Zijn helm loste op
schutbladeren open
de zon boven hem
zijn helm loste op
hart en ziel toonden zich
een cursus in wonderen
schutbladeren open
ontloken.
Na de pauze kwamen we in een heel ander universum terecht. Een contrasterend : dat van het hoofd. Via een woordzoeker werd ons gevraagd woorden te zoeken. Dat leverde veel gepuzzel op en logischerwijze verdween het meer spiritueel getinte naar de achtergrond. Ik ben niet goed in dit soort gepuzzel. Toch lukte het mij 2 woorden te isoleren: gloeien en gedijen. Daar moest ik het mee doen. En dat zag er zo uit:
Gloeien en gedijen.
Tante Annie had het koud. Ze was net uit het ijswater gekomen en de strandverwarming bleek defect. Haar probleemoplossend vermogen trad nu in werking en met beide armen sloeg zij om haar welgevormde romp, totdat er iets van doorstroming op gang kwam. Ze ging liggen. Het natte zand van het strand deed haar rillen. Eerst maar iets met de benen, dacht zij en wreef met beide handen stevig over haar dijen. Zo stevig dat ze gingen gloeien. Langzaam kwam ze weer tot leven. Haar innerlijke kacheltje ging aan en ze begon te gedijen.
Haiku:
dijen kletsen au
die worden vanzelf dan blauw
na voeling koeling
's Avonds thuis viel er veel te delen met mijn creatieve zusters. Dus ook voor hen een op het lijf geschreven haiku:
Mandjes zijn getest
gevogelte doet de rest
een eitje tikken
*****
creaties haken
een steekje laten vallen
moeiteloos proces
*****
oude voetbalschoen
maakt ons Feyenoord kampioen
de slof vergeten
*****
en het wiel draait voort
vol helende klanken en
met een geopend hart
*****
Henk, Rotterdam, 3 april 2023.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten