Schrijfcafé 1 juli 2022.

Schrijfcafé bij Janneke.

 Het was weer zo ver: klimmen in de pen en goed luisteren naar Janneke. En het fijne is dat ik het niet eens hoef te zijn met de opdracht.

1.       Maak een lijstje met je favoriete inboedelstukken , kies er 1 en schrijf 15 minuten.

Mijn wc-bril. 

Het duurde even voor zij in beeld verscheen en er kwam onmiddellijk veel zingeving los: deze bril, zonder glas, dat zou maar hinderen, staat voor ontspanning, opening en ontlading van datgene wat niet meer nodig is. Een opluchting ook. En onvermijdelijk. Het opent een venster naar vergankelijkheid en het daarbij behorende loslatingsproces. Tevens biedt zij een kader waarin aan vormbeschouwing gedaan kan worden.

Zo'n bril is als een goede vriendin op wiens gladde, rondglooïende huid uitgerust kan worden. Pas als zij niet goed vast zit en instabiel aanvoelt is het tijd om de verbinding opnieuw aan te gaan. Want zeg nou zelf: zo’n harde gevoelloze en keiharde steengoed pot, dat zit niet. Het gekke is dat ik bij dit alles nooit zo heb stilgestaan. Het is dat Janneke erover begon.

Rond 1975 was ik in Lissabon en bezocht het sprookjesachtige Torre Belem. Het was een mooie, maar warme dag en een plotselinge aandrang maakte zich van mij meester ( gebeurt mij ook regelmatig in nieuwbouwwoningen – maar dat is een ander verhaal ). Ik vroeg en zocht, maar vond geen toilet dat aan mijn wens kon voldoen. Maar waar de nood het hoogst is, is de ……..nabij. Ik liep een mooie geheel lege stenen ruimte in met aan de rechterzijde een ogenschijnlijk massieve stenen bank. Rechts naast de muur echter zat een breed gat waar een dieprode plank overheen lag. Zelden heb ik mij zo verbonden gevoelt met de Portugese Middeleeuwen. Daarna ben ik het pand en land via de zijingang ontvlucht. Schaamte was het, en opluchting.

2.  Woordgedicht n.a.v. zomertijd

Zwevende

Bollen in de lucht

Maken

Een ballonvaart

Roerloos

Tijdverslindend en

IJndeloos

Doorvoert.

 

3.       Onderstreep enkele woorden of een zin uit het eerste verhaal en schrijf 15 minuten.

De lege stenen ruimte.

Eugenie stuurde mij een foto en een geluidsopname vanuit haar vakantieverblijf in de Provence. Op de foto een weergave van de binnenzijde van een oud Romaans kerkje. Een lege ruimte met dikke muren en gedempt licht vanuit een hoog aangebracht open venster. De stilte van het beeld kwam naar mij toe en een diep verlangen welde op. Ontroering ook en herinneringen aan eerdere zo spaarzame momenten. Ik omschrijf het als: hier is het veilig, hier ben ik thuis, hier kan ik eindelijk gaan slapen.

In de geluidsopnamen van de klanken kon ik horen en lezen dat zij iets soortgelijks ervoer. Zo passend. Nu weer lyrisch, dan verstild en soms melancholisch. Beelden en klanken om bij stil te staan en te zijn. Kostbaar.

4.       Haiku voor Theo. Met bijpassende kaart.

 

Als zachte wolkjes

Ons schrijven hier bijeen

Dansend boven jou.

 

HENK.