Trouble in paradise.
Omdat het vandaag toch een regenachtige dag was ,vond ik het een goed idee om te gaan kijken in de Kunsthal bij Trouble in Paradise. Naar de collectie van Rattan Chadha.
Maar voor het zover was passeerde ik de nieuwbouw van het museum Boymans: Het gebouw, bedoeld als depot, begint inmiddels stevig gestalte te krijgen.
De binnenkomst in de Kunsthal werd al van verre begeleid door intens gezang. Een zekere Candice Breitz had een videowand gemaakt waarop 30 zangers en zangeressen liedjes van Madonna zongen.
Na wat zachtjes meezingen en deinen ( de suppoost had het er wel mee gehad ,hij stond daar de halve dag ) ging ik verder.
Meezingen deed deze vis ook en gaf mij weer de zekerheid dat de prijs van kunst relatief is. Ik heb thuis nog een hoop vis ter beschikking.
Van erotisch werk is Chadha ook gecharmeerd. Hier naast een schilderij van Marlene Dumas ( portret Romy Schneider ).
Meer luguber is het werk van Folkert de Jong. Hij gebruikt veel styrofoam en purschuim. Ogenschijnlijk in lichte kleuren, maar er aan tafel schuiven trok mij niet aan.
Wel erg aantrekkelijk vond ik het "goudstuk " om de hoek. Met daarin dat kleine geraffineerde blauwe lichtje, als was er een alarmsysteem ingebouwd.
De internetkunstenaar Rafaël Rozendaal had een speciale ruimte gekregen. Fascinerend om daar een tijdje in te vertoeven. Een zee van kleuren en schakeringen.
Het beeld van deze jonge mensen met hun reflectie in het water sprak mij aan vanwege o.m. de psychologische component. Als het water ( het onbewuste ) in rust is is de reflectie optimaal. Wordt het water woelig tot stormachtig, dan is er sprake van grote vervormingen ( die effect hebben in het gedrag ).
In de volgende zaal was het genieten voor acupuncturisten. Of wellicht de angst om ooit naar zo iemand toe te moeten. De beelden waren op de vloer gefixeerd met een grote hoeveelheid verpakkingstape.
Een grote spiegel, beplakt met ( zo heb ik mij door José laten vertellen ) stipjes die Indiase vrouwen op hun neuswortel dragen.
Er was nog veel meer te zien, maar ik wilde ook nog even verder naar de andere zalen. Onderweg kwam ik foto's tegen van een project van 2 Nederlandse kunstenaars in een armoede-wijk van Rio de Janeiro: de favela painting.
Nadat de wijk eerst uitbundig samen met bewoners was opgefleurd, sloeg al snel de verloedering toe. Daarna werd het project opnieuw gedaan, maar nu met mozaiek-steentjes.
In een andere zaal trof ik Picasso en zijn werk op papier aan. Hierboven zijn latere werk. Hoe groot kan eenvoud zijn ?
Het meest gecharmeerd was ik van het meisjesportret. Zo helder in alles.
En dan daar vlakbij een soort van Picassostier, die nogal lijkt op de grote meester.
Tussendoor kon ik bij toeval nog even kijken hoe men bezig was met het opbouwen van een nieuwe expositie. Vermoedelijk die van de Science Fiction.
Tijd om naar huis te gaan. Droog was het in ieder geval niet, maar met de veelheid van indrukken en kleuren kon ik mijzelf goed droog houden.
Behalve het weer was het weer mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten