Het is woensdagochtend en ik heb er zin in: fietsen door de herfst.
Af en toe stil staan en genieten.
Omdat ik van herten gedroomd had nam ik een zak met versgesneden broodstukjes mee.
En dat was een goed idee.
Mijn eerste stop was bij een hertenkamp. Een groot damhert stond wat ongeïnteresseerd voor zich uit te kijken, zelfs toen ik met mijn broodzak rammelde.
Voor enkele anderen bleef dat niet omopgemerkt en al snel had ik een nieuwe vriendin met bruine ogen en heel lief.
Met haar lukte het wel een mooie band op te bouwen. Neus aan neus snuffelden we wat aan elkaar.
Ook mijn brood viel bij haar in de smaak.
En na elkaar nogmaals diep in de ogen te hebben gekeken reisde ik verder.
Het bos lag er prachtig bij en de warmte en de luchtvochtigheid zorgden voor mooie zwammenconcentraties.
Verder op belandde ik bij de plas en de molens.
Windstil en roerloos.
Genietend van de stilte van het moment reed ik een fietspad op dat reeds in gebruik was.
Een grote kudde schapen , inclusief herder en hond kwamen mij tegemoet en bogen af naar links.
En na een korte pauze op een idyllisch ogende plek, maakten de eerste regendruppels duidelijk dat het tijd was om terug te gaan.
Onderweg ging ik nog even langs bij mijn vriendin. Helaas, in geen velden of wegen te zien. Wel haar zusje.
Ook een lieverd, maar toch anders.
Dat was echte liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten