Schilderworkshop: Ode aan Vincent.

Het is zaterdagmiddag 7 februari 2015 als wij met een groepje samenkomen om een ode aan Vincent van Gogh te brengen. De Gemeentebibliotheek Rotterdam heeft een wedstrijd uitgeschreven in het kader van het Europees Van Gogh-jaar 2015.

En dat gaan we vieren. 

 E. heeft voor een "kwarktaart - passionelle" gezorgd, verrukkelijk van smaak en met een zuidelijk allure. Mooier inspiratiebron om te beginnen is er niet.

En dan gaan we los:

M. schept een landschap waarin een mix van de Provence en Toscane samenkomen. Onderweg naar de campanile. Hij staat er fier bij en als ik mij niet vergis kan ik de klok horen. Cypressen en zonnebloemen komen hier samen.

Intussen vind op tafel 1 een Vangoghiaanse katharsis plaats. Ik reis naar de vorm achter de oer-zonnebloem. Hier is het allemaal begonnen.

Iets soortgelijks doet E. op tafel 2. Zij beweegt echter omhoog. Haar ervaring met indiaanse hoofdmassage wordt zichtbaar. Het is alsof de kruin geopend wordt en een warme gouden glans zich verspreid. Inca's en Azteken zouden smullen van dit prachtige zonneteken. Of is het een groot hart dat hier oplicht ?

Van zulk intens werk krijgen wij lekkere trek en M. heeft toastjes met een mix van geitenkaas, gedroogde tomaten, tonijn en kappertjes met geheime toevoegingen. Zo leggen wij een bodem voor de tweede ronde.

Een bijzondere bloem komt in beeld. Is het wel een bloem ? Er is veel leven in de kern, in het hart. Een zonnebloem die zich even van dichtbij laat zien en dan weer verder gaat.

Bij mij komt mijn Vincent los. Heftige structuren contrasten in landschap en lucht.

Is het de zon die los komt uit het collectief, afstand neemt of werkt hij voedend naar het collectief toe ? Of beide.

E. pakt er een vaas bij.  Gele zonnebloemen ? Hoezo geel. Oranje zijn die van mij. Het lijkt of er dahlia's en klaprozen meezingen in dit zonnige geheel.

Bemerk dat ik er poëtisch van wordt.

Intussen worstel ik verder. Mijn doek krijgt een soort Rothko-achtige sfeer, maar waar is mijn bloem. Ik nader het punt van opgave en dan ineens, zomaar toont zich deze bloem. Een ster uit een donkere nacht.

Daarna is het tijd voor een heerlijke rode wijn, genieten wij van ons werk en praten genoeglijk over wie en wat de Van Gogh-prijs 2015 zo maar zou kunnen winnen.

Het blijkt al snel: ons gaat het om de weg, niet om de prijs. Alhoewel ? Een iPad Mini 3 om deze zomer zonnebloemen te fotograferen ?