Uit het schrijfcafé: dromen met Japin.

 Deze middag had Janneke als inspiratiebron gekozen voor het boek van Athur Japin:  Dromen voor het leven. Hij zegt daarover:

Dromen, iedereen kan het, zeker 's nachts, maar overdag staan we er nauwelijks meer bij stil. Dit dromenboek is een vrolijk pleidooi voor het bewust worden, najagen en vastleggen van de enorme rijkdom van ons onderbewustzijn.

Als introductie werd ons gevraagd verborgen droomgerelateerde woorden te vinden in een woordzoeker en deze woorden uit te splitsen in fijn en niet zo fijn. Dat Marco Borsato ooit zong over het bedrog van dromen vonden wij totaal niet interessant ( alhoewel ). Voor mij kwamen er 2 woorden in beeld met de grootste impact op dat moment: verlangen versus teleurstelling. Hierover gaat mij verhaal.

 

Verlangen versus teleurstelling.

Wat een weekend: mijn stafylokokken zijn in opstand gekomen en hebben zich tegen mij gekeerd. Tijd om mijn huisarts te raadplegen. Deze gaf mij een neuszalf met een hoog stafylokokkendodend middel. Deze moest met de zgn. pinktechniek worden ingebracht. Eerst pinkies wassen en dan op de top een plukje zalf ter grootte van een luciferkopje doen en hup het neusgat in . Zulks aan beide zijden. Dan in de neus knijpen voor een goede verdeling ( het neusje van de zalf ! ).

En zo ging ik goed gesmeerd de nacht in. Klaar voor wat komen ging. En ja hoor. Al snel kwam ik in een ongeremde REMslaap die geheel aan de verwachting voldeed: veel gedoe en weinig lol. Klem zitten, de weg kwijt zijn, mijn vliegticket niet kunnen vinden, etc. En waarom staan al die spullen van anderen op mijn bed in mijn hotelkamer ( als ik die úberhaupt kan vinden ? ). En nog van een onprettige familie ook.

Maar dan wordt het anders, heel anders: ik droom van het strand in Bruinisse. En het is eb en speelse kokkels steken nieuwsgierig hun kopjes boven het natte zand. Lieve, zorgzame Aziatische vrouwtjes en kindjes verzamelen de kokkels in grote emmers die tot de rand gevuld worden. Ik ook, ik ook, hoor ik de kokkels in hun onschuld roepen. Het ziet er zo gezellig uit. De zee glinstert op afstand en rood wit blauwe kitezeilen passeren de stralende zon. Ik zit op het terras, wachtend op mijn pannetje met mosselen en friet. Ik raak niet uitgekeken. Aan de andere kant van de baai Bruinisse, dat nu de vorm heeft van een welwillende glimlach.

Ik voel me goddelijk en besluit hier regelmatig terug te gaan keren. Ik wandel nu op blote voeten op het koele natte zand en adem licht, lucht en ruimte vol naar binnen. Mijn lijf, mijn hart, ja zelfs mijn geteisterde neusgaten gaan open. Wat een heerlijke droom, realiseer ik mij. Een droom ? Ineens lig ik op 8 hoog in mijn mosselbed. Toch wel teleurgesteld en vol verlangen breng ik opnieuw de zalf in mijn neus. Het werkt niet. Geen zon en zee meer. Wel zalf. 

 

Na de pauze is het thema: ontwaken !

 

 

een sneeuwbalgedicht:

ontwaak

grote geest

moeder der dingen

die ons gevormd heeft

terwijl wij in verwachting waren

van het ongelooflijk van ons ontwaken

nog koud en vol van koele krampen

richten wij ons op, naar boven, naar onder,

in een eeuwige herhaling van gebeurtenissen des natuurs

uitmondend in een goddelijke dag aan het strand van  Bruinisse.

 

 TANKA

De tanka is een lyrisch gedicht, bestaande uit vijf regels met doorgaans 5-7-5-7-7 lettergrepen, zonder bedoeld rijm of vastgestelde maat. De bakermat van de tanka ligt in de Japanse cultuur van de vijfde eeuw. In de tanka raakt een natuurimpressie aan, een diep gevoel of valt er op een natuurlijke wijze mee samen.  

ik ging net tanken

wat ik meestal in Meer doe

Nu helaas even niet

Mijn reislust is nu minder

Daar ik Belgische griep heb.

Rotterdam, 2 februari 2025, met dank aan Janneke, Theo, Marjanne, Inge en Marco. En het antroposofisch koor dat ons toezong":

De meeste dromen zijn bedrog.

Ontwaakt, ontwaakt

de morgen breekt aan.