Schildermiddag : intuïtief schilderen.

 

Het is zaterdagmiddag 9 november 2024 en Yvonne, Malke en Eugenie komen langs om samen een middag intuïtief te schilderen met als inspiratiebron Marianne van Werefkin, pioniere van het Expressionisme ( zie hieronder ).

Maar voor het zover is gaan we eerst genieten van ook intuïtief gebakken taart van Eugenie, met een kleine touch van pepernoten. En met een verfijnde, romige smaak. De de L'Or expresso en de groene thee doen de rest.

Tegelijkertijd bespreken we de toestand in onze kleine en grote wereld. Dat op zich geeft al veel expressie. En dan gaan wij schilderen. De doeken zijn al opgespannen, alleen nog even verf pakken en dan gaan we. In eerste instantie altijd nog wat verbonden met juf Werefkin, maar niet lang. De vrije geesten nemen het over.

 

En dan kan er van alles verschijnen. Zoals dit prachtige tintelend licht, dat verschijnt na het over elkaar heen schilderen van verschillende lagen. De toch wat donkere werken van Werefkin gaan hier over in Yvon's vuurwerk.

 

Malke blijft dichter bij de bron. Haar boeit vooral het aspect diepte en zij experimenteert daarbij met kleur.

 

Eugenie brengt ook een landschap in beeld waarin basiselementen hun eigen kleur en opbouw vinden. Bijzonder aan dit schilderij is het gebruik van meerdere symbolen. Een schilderij om verhalen bij te schrijven. Daarna vindt zij 5 witte rozen.

 

Zelf zoek ik eerst mijn steun in Werefkins rode boom met blauwe berg. Ook nu verandert er onderweg iets: het is te concreet en daardoor minder interessant. Ik besluit de spons in te zetten en ga poetsen tot het genoeg is. Tevredenheid komt: het donkere van dame W. zit erin, maar nu geabstraheerd. Bij de nabespreking ziet ieder er meer persoonlijke en soms angstaanjagende elementen in. Bij mij komt "House of Dragons"op. Ik zie een drakenoog met veel vuur.

 

Een spontane actie volgt: een portret. St. Joris wordt er geroepen en dat zou zomaar kunnen. Voor mij hoeven ze elkaar niet bestrijden. Ze zijn onderdeel van een geheel.

St.Joris en de draak, friends forever.

Schilderen maakt hongerig en dorstig en ook daarin is door Malke in voorzien.

De Vino Mucho Mas van Yvon doet de rest.

Mooi gedaan weer !

 

 En een verhaal uit het schrijfcafé , 2 dagen later:

 

Vers 1 : Schilderavontuur.

Ik zoek in eerste instantie de veiligheid door te kiezen voor een bestaand schilderij. De inspiratiebron voor deze schildermiddag is mevr. Werefkin, een Duits expressioniste. Zij schildert landschappen met kleine mensjes daarin. Ik kies voor rode boom en blauwe berg. Veelkleurig en ook wat somber.

Als het in grote lijnen op mijn doek staat slaat de verveling toe en het niet weten hoe ? wat ? Is dit wat ik deze middag wil ? Ik mis eigenheid. Ik denk terug aan mijn overleden vriend Broer die mij altijd te hulp riep als zijn schilderij vastliep. Sponsen ! riep ik dan. Spuit je verdriet over dit resultaat met een plantenspuit over de afbeelding en ga poetsen. Samen reinigden we dan het doek en keken wat er aan rudimentaire kleur en vorm was achtergebleven.

Volkomen fris en fruitig begon hij dan semi abstracte Hollandse landschappen te schilderen, soms met dieren daarin die in elk kinderboek zouden passen. Nu vele jaren na het afscheid hangen zijn werken aan muren in Rotterdam en Californië.

Poetsen dus. Er ontstaat onder mijn handen een duister landschap met een intense vuurbol daarin. Een zwarte hand ( voorheen Boom genaamd ) steekt uit de aarde. Men ziet Afrikaanse toestanden en vleeslustige leeuwen die aan de kieren van de compound snuffelen. Ik zie iets anders: de oog van een draak. Bij House of Dragons heb ik er meerdere malen ingekeken. Ik sluit dit schilderij af en besluit verder te gaan met het portret van een ridderlijke jongeman: St.Joris. Vechten hoeft niet, want ze horen beiden bij mij.