Thierry Mugler.
Ik had er al veel over gehoord en de aankondiging gezien: de expositie van het werk van de modeontwerper Thierry Mugler. Tijd dus om eens even te gaan kijken in de Kunsthal.
Op weg naar de Kunsthal kijk ik graag even naar het toekomstig depot van Boymans. De spiegelbekleding vordert gestaag en hoe leuk: ik kon mijzelf gelijk vereeuwigen.
Ik was er tijdens de bouw.
In de Kunsthal werd een eenmalige toeslag gevraagd en dat maakte niet veel uit: er was heel veel belangstelling voor deze expositie en die van Joao Vasconcelos.
Meteen bij de ingang werd ik verrast door een hologram, waarin Lady Macbeth dingen beleefde, die niet meevielen.
Verderop belandde ik in een woud van modelen met de meest uitzonderlijke creaties om het lijf ( of een deel daarvan ).
Op het ene moment heel uitbundig met veel sieraden en veren en bont.
Dan weer heel sober, somber zelfs.
En dan was er ineens een futuristische wereld.
Of een complete catwalk achter glas.
Het meest aansprekend vond ik de collecties die geïnspireerd waren door de natuur: de onderwaterwereld, het oerwoud, enz.
En dan was er ook nog de Thierry Muglershop. Een soort miniwereld van wat elders ook te zien was.
Vooral de scarabees hadden veel belangstelling van de middelbare scholieren. Helaas hadden ze er een extra studiebeurs nodig om ze aan te schaffen.
Het was genoeg voor vandaag. Ik kreeg bij de kassa een vervolgsticker en kon naar huis, maar niet eerder dan nadat ik het "klapstuk" en beeldmerk van deze expo had vastgelegd.
Rotterdam, 14 november 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten