Ik vond het hardstikke leuk om deze zomer opnieuw naar de Zomeracademie op de Welberg te gaan. Ik heb het er thuis met mijn broer en zus regelmatig over. Niet alleen is er ruim aandacht voor educatie, maar ook voor recreatie, sport en fysieke arbeid ( de bramen, pruimen en peren zijn immers rijp ! ).
Deze week stond in het kader van het thema: "Het leven is een puzzel en de kunst is de juiste stukjes bijeen te plaatsen". Nou en dat kunnen ze op de Welberg.
Meteen al vanaf de eerste dag kreeg ik rijles, waarbij veiligheid voorop stond of zat ?
Dat dit een soort sprinkhanenplaag tot gevolg had bij de tent is een van de onvoorziene zaken die zich kunnen voordoen.
Wij gingen daar soepel mee om.
Ook op de eerste dag maakte ik kennis met de mogelijkheden van water en liet ik mijzelf met hoge snelheid een afdaling maken. Ja ik wil alles het liefst een keer proberen.
Ik sta meestal vroeg op en ga dan naar de keuken om wat te eten. Omdat ik zo vroeg ben is het er dan vaak nog mistig en is het vinden van de juiste voeding niet gemakkelijk.
Hulde voor de kokkin die naast de standaardpap ( met vrije vruchtentoevoeging ) elke dag weer menu's weet te verzinnen waar mijn jonge hart extra van gaat kloppen.
Hoofdvak deze week was waterbouwkunde. Zo weinig mogelijk theorie en zoveel mogelijk veldwerk.
Zo belandden wij voor een eerste oriëntatie aan het strand van Tholen. Het water daar is rustig en staat in een open verbinding met de Noordzee. Wel was het er erg druk op de dijk. Vermoedelijk een personeelsdag van Ballast Nedam.
Het bericht ging rond dat er deze week een 2de Suezkanaal geopend zou worden. Dat is mooi, maar mijn grote voorbeeld blijft natuurlijk wel Ferdinand de Lesseps, die het echte werk verrichtte.
Genoeg gepraat en aan de slag.
Na een uurtje had ik wel een goed overzicht en inzicht wat het graven van een kanaal betekent en kreeg ik behoefte aan wat extra mankracht.
De docente waterbouwkunde had zich echter - gelukkig tijdelijk - van mijn project teruggetrokken.
De verslagen van gisteren moesten nog gelezen worden.
Gelukkig werd mijn noodkreet opgevangen door een grote sterke man en zo waren wij rond 15.00 uur klaar met het werk en in voor iets lekkers.
Een appel of zo.
De docente waterbouwkunde inspecteerde de diepgang van het nieuwe stuwmeer en liet een tevreden "mooi" horen, wat zoveel betekent als kans hebben op een ijsje.
Na thuiskomst wachtte ons een uitgebreide en versbereide maaltijd. Die ging erin als kip. Natuurlijk wel met wat extra ketchup. Tenminste als de fles open wilde.
Daarna was er een zogenaamde pauzedag. Dat betekende hard werken in de tuin, puzzels oplossen, mijn concept voor de binnenstad van Huissen in 2030 verder uitwerken ( ja architekt worden lijkt mij ook wel wat ) en een cursus Siësta.
Ik mocht een uur lang met een vochtig doekje op mijn ogen op de bank liggen, terwijl mijn coach een zacht muziekje opzette. Het werd een even heerlijke als bijzondere ervaring, die ik helaas niet helemaal bewust kon meemaken. Zo relaxed was ik.
Siësta............daar zouden meer mensen aan moeten doen.
Op woensdag was ik er helemaal klaar voor: op naar het Noordzeestrand. Het was eb en daardoor was het strand groter als anders. Ik dacht zelfs even Engeland te kunnen zien. Ja er was daar iets in de verte.
Op het water was een meneer met een waterscooter bezig een banaan heel hard voort te trekken. Op de banaan zaten mensen, die er zich tegen betaling af lieten werpen.
Ja, het is een merkwaardige wereld.
Tijd dus voor serieuzere zaken: een bouwproject.
Samen met de docenten waterbouwkunde en ondertunneling gingen wij aan de slag:
Een waterbestendig kasteel met 3 bergtorens. Een buiten de slotgracht. Daar hield een gevleugelde prinses de wacht.
Een must in deze situatie.
Samen deden wij wat bodemproeven en ontwikkelden we een vorm van systeembouw die weldra breed navolging zou gaan vinden.
Tussen de middag was er tijd voor een wandeling.
De docent ondertunneling hield de wacht bij het kasteel en hij zou een plan maken voor die middag.
Dat ondertunnelen werd een aparte ervaring. We begonnen vanaf 2 kanten te graven en we hoopten elkaar ergens midden onder de berg te ontmoeten. Daar zijn geen foto's van i.v.m. de stofontwikkeling.
Na enige tijd was het zo ver: wij konden elkaar de hand schudden en dat voelde geweldig.
De eerste mens op de maan, Hillary op de Mount Everest, Stanley die Livingstone vindt.......allemaal soortgelijke ervaringen. Geweldig ! En dat allemaal in Ellemeet.
Wij vierden het succes met een ijsje, waarna wij zuchtend en steunend het bouwgereedschap terugbrachten naar de andere kant van de duinen.
Met een superzuinige rit ( onze chauffeuse scoorde 1 op 25 ) kwamen we weer thuis.
Daar stond in een mum van tijd een heerlijke pastamaaltij op tafel en daar wordt ik zo blij van.
Na het eten gaf de docente Feng Sui een voorbeeld van harmonieuze ordening. Dat was voor mij oude koek. Die vaardigheid heb ik immers al onder de knie.
Voor het slapen gaan mocht ik dan nog luisteren naar een lezing.
Een waar ik ontspannen van kon slapen en dromen.
Over de grote zee en al mijn plannen daarmee.
Tijmen.
Zomeracademie Welberg.
Augustus 2015.
