woensdag 28 september 2016

Met Anna, Steffi en Ederlindo naar Afrika......010.

Een tijd geleden had ik mij n.a.v. een advertentie bij de Rotterdampas aangemeld  om deelnemende activiteiten te bezoeken en daar feedback op te geven. Een lange periode hoorde ik niets totdat ik een mail ontving of ik zin had in het gaan ervaren van een "geheime activiteit".

En zo ontmoette ik op een zonnige zondagmiddag Anna ( Rotterdampas ), Steffi ( genodigde ) en Ederlindo ( fotograaf ) aan de overkant van café-restaurant Loos.
Met een natuurlijke nieuwsgierigheid keek ik naar mijn tot nu toe onbekende reisgenoten en dat voelde wel goed.
  De geheime reis zou gaan naar Afrika010, een mooi verzorgde expositie in het Wereldmuseum.
Ik had er al zo'n vermoeden van en was tegelijkertijd blij dat het niet een cursus paaldansen was geworden ( alhoewel ).
Nadat wij van de balie-medewerksters ( oh, bent u er weer ? ) instructies hadden ontvangen over kleding, kastjes, flitsers en route, mochten we naar de tweede etage lopen. Ja kostbare exposities worden hier hoog geplaatst i.v.m. een eventuele springvloed ( zo dacht ik ).
En even later gingen we binnen in wat met recht "donker Afrika" genoemd kon worden.
Wij, Steffi en ik mochten vrij rond lopen en kijken, terwijl wij uit allerlei hoeken gefotografeerd werden. Anna zelf zei dat zij er niet was, maar dat niet helemaal waar. Zij verzamelde achtergrond informatie over de diverse beelden, zodat we daar een inhoudelijk gesprek over konden gaan voeren, waar zij dan goed naar luisterde.
Zo ontdekten we al snel dat je alleen een hoed of een pet op had als je belangrijk was.
 Een statussymbool dus en niet onbelangrijk: bescherming tegen de verzengende Afrikaanse zon.
In kleine vitrines stonden allerlei magische beelden, waarmee je allerlei leuke, vervelende en nuttige dingen met je dorpsgenoten kon doen.
Je kon er veel kracht van krijgen, als je de spijker op de juiste plaats sloeg.
Sommige van de beelden waren voorzien van een uiterst primitieve iPad.
Daarmee kon je communiceren met jezelf ( spiegelen ) en met anderen ( selfie ).
 Even verderop waren beelden te zien van een meer moderne strekking. Zo was er een 
Amerikaanse auto en een broedse kip met kuikens....
En natuurlijk Afrikaanse hoeden die geïnspireerd waren op Rotterdamse architektuur, zoals de Euromast, het Potlood, de Kubuswoningen, de Markthal, e.a.
Over het draaggemak van de hoeden liepen de meningen uiteen.
Mogelijk iets voor Prinsjesdag.
Door onze uitwisseling werd het onderling gezelliger en opener en dus besloten we nog wat verder te reizen, via Tibet naar Japan. Ederlindo was daar geweest en kon ons het een en ander vertellen over Japanse spirituele gezangen ( steeds hoger soleren op lage basala klankpatronen ).
Humor ontstond bij de vitrines waar allerlei Japanse sacrale objecten lagen uitgestald. Ja, mannelijkheid is een groot goed voor de Japanner ( Hai Karamas !!! ). Dat een van de fallussen een voorloper leek van de Magnum ( pure chocolade ) bevreemdde mij niet.
 Daarna reisden we verder naar beneden. Naar de "Ring of Fire"  naar ik begreep een grote cirkel van vulkanen. En zo belandden we in Nieuw-Guinea ( een gesneld kopje zag er mooi opgeleukt uit ) en Oceanië.
Trommelmuziek, maskers, schaduwen en beweging. 
Onze eigen schaduwen konden zelfs meedoen in het spel.
De diverse beeldenopstellingen waren prachtig. 
Het diepe bruin van het hout in contrast met het schemerige blauw.

 En zo kwam er een einde aan onze gezellige Rotterdampas - excursie.
De reis naar huis maakte ik naar oud-Afrikaans gebruik met openbaar vervoer.
Het was weer mooi geweest.

Rotterdam, 25 september 2016.


zondag 25 september 2016

On the beach.....een stranddag op de Maasvlakte.

On the beach..............op een late en warme septemberdag.

Opnieuw wierp het mooie nazomerweer roet in het eten. Ik was iets heel anders van plan, maar ja, dit zou wel eens de laatste warme dag kunnen zijn en ik wilde nog een keer de zee in.
 Daar ik vermoedde dat het op de klassieke stranden wel erg druk zou zijn, besloot ik mij te verplaatsen naar de stranden van de Maasvlakte. Dat is een stukje rijden, maar dan heb je ook iets:
Zand en zee geheel voor jezelf.
 Zoals meestal gebruikelijk was het weer eens eb en werd er gewaarschuwd voor gevaarlijke stromingen. Ik wilde liever de vloed afwachten en besloot tot een lange wandeling, die uitgroeide tot een bijzondere natuurervaring.
Door het terugtrekkende water kreeg het landschap iets van Normandië. Ook bleven er binnenmeren achter, die ook nog eens fotogeniek waren.
Het beeld van een andere planeet kwam in mij op.
Op de kop van de Maasvlakte tegenover Voorne-Putten was het wel druk. Een ideale plek voor beginnende kitesurfers, die op de binnenwateren zonder al teveel risico konden oefenen.
Tijd om naar boven te gaan. De duinen op en zo verder. Om deze stranden te vieren ( zo vermoed ik ) was een ruim bemeten betonnen beeld neergezet.
Futureland.
Teruggekomen bij de auto en na een geïmproviseerde lunch was het dan zover:
Zwemmen in zee op 24 september 2016. 
Nog nooit gedaan.
 Alhoewel ik ooit op 1 januari 2009 ( met veel stoer gebrul - om indruk op een dame te maken - zij durfde ook - en niet te hoeven voelen ) op Cyprus in de Middellandse Zee bestormde.
Daar de reddngsbrigade er niet was en er niemand was om 112 te bellen, begon ik behoedzaam.
Gelukkig draaide de wind en kwamen er hoge golven. Ineens ging ik ervoor en dat zag er zo uit:
Heerlijk !
Wat een goed idee !