woensdag 28 december 2016

Tijmen in training.

Toen ik een uitnodiging kreeg om begin januari 2017 de Vierdaagse in 2 dagen te lopen werd ik meteen enthousiast. Dat had ik nog nooit gedaan.
 
En omdat ik niet elke dag 15 km loop vond ik het een wijs idee om hiervoor te gaan trainen.
En ja, dan train ik toch het liefste op en rond de Welberg, omdat de voorzieningen daar voor mij optimaal zijn. En omdat iedereen om mij heen steeds enthousiaster werd, besloten wij op pad te gaan.
Vandaag , dinsdag, scheen de zon alsof het voorjaar was en samen met broodjescoach Inge en kompascoach Henk gingen wij op stap over de Brabantse Wal.
De sfeer zat er al snel goed in, tussendoor deden we tikkertje en zie: geheel onverwachts kwam ik oma tegen in het bos. Wij waren heel verbaasd en blij verrast.
Soms liep ik een stuk vooruit en verdween bijna tussen de boomstammen, maar met een speciale lokroep kon ik mijn begeleidingsteam ( die wat moeite hadden met mijn tempo ) weer op het recht pad krijgen.
Na een tijdje beklommen we de hoogste berg hier in de buurt. daar hadden we een prachtig uitzicht over een grote zandvlakte. 


Coach Inge liep er onmiddellijk naar toe, heel gebruikelijk want zand zou ook zomaar strand kunnen betekenen.
Intussen gooiden coach Henk en ik losjes met wat boomstammen. De eerste keer won ik ( ja mijn spieren zijn in volle ontwikkeling ) en een keer eindigden we gelijk. 
Daarna kwamen we bij een spoorrails. We hoorden een trein van rechts komen, maar hij kwam van links.
 Dat vonden we zo'n leuk spel dat we het nog een keer speelden en toen was het andersom.
Coach Inge vond dat we nu wel lang genoeg stilgestaan hadden en na wat overleg maakten we nog wat extra kilometers via een omweg naar de auto. Onderweg nam ik nog een korte pauze om te ontdekken dat er ook bladeren onder het zand lagen en ook dat sommige takjes en blaadjes eetbaar zijn. Dat was lachen geblazen.
Vlakbij de auto ontmoetten we een mevrouw met drie schattige witte hondjes met een niet te onthouden naam. Coach Inge vergat onmiddellijk haar kilometerberekening zo lief vond zij ze. Die wilde zij ook wel op schoot na de verhuizing.
Ik dacht nog: dat zal wel druk worden op haar schoot met 5 kleinkinderen en 3 hondjes.
Tegen die tijd moeten we mogelijk van tevoren een plekje reserveren via Tickets On Line.
Thuisgekomen genoten wij van een voedzame maaltijd en daarna was het tijd voor een andere manier van voorbewegen. Opa Henk, die wel van een alternatieve brandstof houdt, had een zoutwater auto voor mij meegebracht.
Met veel geduld hebben we die in elkaar gezet en toen gebeurde wat niemand geloofde: met wat accuplaatjes en zout water reed het karretje razendsnel door de kamer.
Zo snel, dat hij bijna niet te pakken was. Onder de bank door, langs de tv, scheef hangend in de bocht rond de piano. Geweldig.
Daarna was het pauze en gingen we allemaal iets doen om ons te bezinnen. Opa Henk op de bank, oma in de tuin en ik boven op mijn kamer. Het werd stil in huis.
Om 17.00 uur was iedereen weer bij elkaar en werd het tijd om aan mijn dinosaurus- boek te werken.
Veel mooier dan dat ding van Albert Heijn. Dit werd echt handmade.
Freek zou trots op mij zijn.
En van een Dinosaurus naar een kleine rat was vandaag een kleine stap. We gingen kijken naar Ratatouille, een film die ging over een heel bijzondere rat in Parijs, die heel goed kon koken. Zo goed dat hij uiteindelijk een eigen restaurant kreeg : "La Ratatouille ". Hoe verzinnen ze het.
Tussendoor aten wij een een heerlijke mix van gebakken aardappeltjes, runderreepjes, broccolikabeljauw, salade en heerlijk vanille/chocoroomijs.
Dat lijkt veel, maar morgen zou ik weer gaan voor 15 kilometer.
" Neem een stevige hap, voor je gaat op stap", zal ik maar zeggen.
Het was weer eindeloos mooi en leuk geweest.






zondag 18 december 2016

Seizoensafsluiting Rootskoor en kerstconcert.

Het is vrijdagavond 16 december als de meeste leden van het Rootskoor zich verzamelen in de serre van Djoj om daar gezamelijk te genieten van het aangeboden kerstdiner.
Het is er warm en gezellig.
Alles, aanwezigen, tafeldecoratie, eten en koorleden.......alles wijst op harmonie.
Jammer van de vulkanische schilderijen aan de muren, die zijn net een beetje te....
Geen Bertjes ( nu ook in de Djoj-krant ) zal ik maar zeggen.
Dan is een blik vanaf de andere kant beter, met een fraai verlichte Kerstboom, een meeëtende ametist en tal van weerspiegelingen.
Dichter op de tafel kom ik nog meer in de Kerstsfeer. 
Licht, verbinding, samen zijn en heerlijke toetjes.
Onze dirigent had even zijn plek aan tafel verlaten en zo kon ik ook even met bijna alle zintuigen genieten van het heerlijke nagerecht, dat op een tantra-avond niet misstaan zou hebben.

Daarna  spoedden wij ons naar onze fraai verlichte concertzaal, alwaar Herbert ons een aantal losmaak-oefeningen voor deed die ( mits goed uitgeoefend ) tot het nogmaals beleven van het Kerstdiner konden leiden.
En na een Angolees kerstdansje van Waldemar Bastos werd het tijd om ons Kerstrepertoire te brengen.
Op voorstel van Herbert schaarden wij ons rond een virtuele kribbe midden in de zaal. Zoals een ieder kan zien was het wel een low-budget-concert, maar in deze overmatig materieële tijd wel vernieuwend.
Sommigen benaderden daarbij het kribje tot op voetafstand.
Daarna gingen wij staand en soms licht dansend verder.
Sfeervol en ingetogen, zoals wij ook kunnen zijn.
Theo had inmiddels weer alle laden opgetrokken door een eigen lied te schrijven waarin iedereen, jong en oud, nieuw en veteraan, sopraan tot bas "Wellekome "werd geheten.
Het geheel fraai geïllustreerd ook ( hier helaas niet zichtbaar ).



Herbert

Welkomstlied 2016
U zijt wellekome
Herbert lieve Heer
U rekt en strekt heel soepel zet voeten pijnlijk neer.
U zijt wellekome
Ja, jij lieve knuffelbeer
Roots ziet jou graag komen
Vol vreugde telkens weer
Kyrie eleis





Sopranen

Jij bent wellekome
Vrolijke sopraan
Je zingt het allerhoogste
Geeft steeds de noten aan.
Riek, Dorien, Lajla en zus
Margreet en Marjolein,
Marleen, Karen en Heleen
M-J, Hannie, heel fijn
Kyrie Eleis



Alten
Gij zijt wellekome
Alten, allemaal
Je zingt een toontje lager
En maakt vaak veel kabaal
Sandra, Hilde, Hanneke
Franca, allen te saam
Joke, Gudrun en Lena
Je blijft altijd weer gaan
Kyrie Eleis




Tenoren

U zijt wellekome
In Djoj bij ons koor
Met nóg een toontje lager
Noemen we jou tenor.
Ingrid, Thea en Doreen
Maria doet graag mee
Janneke, die van de Hoek
Zingt altijd heel tevree
Kyrie Eleis


Bassen


Gij zijt wellekome
Ook al klink je laag
De bassen brommen zuiver
Van onder uit hun maag.
Aart, een Haantje, Paul en Bert
Zijn ons al jaren trouw
Karel, Theo, Henk maakt zes
Je schudt uit je mouw
Kyrie Eleis



Nieuwe leden

Jij bent wellekome
Kersvers op ons koor
Ingeborg, Naomi
Je zingt als nooit tevoor
Joke, Peter, Marjolein
We zijn heel blij met jou
We hopen dat je blijven zult
Je krijgt vast geen berouw
Kyrie Eleis

Twee speciaaltjes


Jij bent wellekome
Al ben je niet genoemd
Door dit extra coupletje
Worden jullie beroemd
Coby jij knapt heel goed op
Dat maakt ons allen blij
Leny stak haar vinger op
Heus, jij hoort er ook bij
Kyrie Eleis




© TvdV/Roots 16-12-2016


Herbert en Franca werden in het bijzonder bedankt voor al hun inzet van dit jaar, inclusief een bloemetje.
 Daarna gingen wij nog door tot de kleine uurtjes, 
waarbij Janneke om 5 voor 12 Herbert verraste met het voor- en overdragen van een Elfje. En dat was zo leuk, dat zij het een paar keer mocht doen.

Het was weer mooi geweest en wij waren er al weer klaar voor: 13 januari, ons voorjaarsconcert.
 Henk, Rotterdam, 18 december 2016.

Aarde, vuur, water en lucht.

Donderdag 15 december 2016. 
Weer zo'n mooie zachte winterdag. Terwijl de winkelcentra overvol zijn is het ook op deze plek in de polder prachtig en stil.
Geen kerstbal te zien.
Het water dat in de herfst vrij hoog stond heeft zich nu teruggetrokken en de bijna diepzwarte eilanden komen weer boven "drijven", waarmee een mooie landingsplek voor de watervogels ontstaat.
Op vele plaatsen wacht het riet om gemaaid te worden, maar tot die tijd glanst het in de zachte winterzon.
Met tegenlicht echter kleurt ook dit donker. 
In verstilling.
Langs het water de reeds geknotte wilgen.
En de boten zijn inmiddels grotendeels uit het water gehaald en kunnen drogen tot het volgende voorjaar.
Een molen staat in de ruststand en een poes is blij dat er iemand voorbij komt om even aan te raken of aangeraakt te worden. Het aaien geeft hem energie en zij zoekt het onmiddellijk hogerop.
 
Samen genieten we van het uitzicht over de Rottemeren.
A place to be !




woensdag 14 december 2016

De beste wensen voor 2017.


 


Lieve vrienden, beste lezers,
ik wens jullie ook langs deze weg fijne feestdagen en een gezond, gelukkig en inspirerend 2017.
Henk.


2016     .................................................................................................................................. 2017







onderweg

in ontwikkeling

zondag 11 december 2016

Stilte in de polder.

Stilte in de polder......


Het is 11 december, good old André is vandaag jarig, 69 vermoed ik, maar voor ik hem bel ga ik in alle vroegte de polder in. Zomaar om te genieten van deze mogelijk laatste zachte dag en ook omdat ik daar zoveel ruimte ervaar.
Er staat toch wel een frisse wind en dus neem ik de wat meer beschutte route langs het natuurgebied van het Korenmolengat. Onderweg deel ik de polder met een pauzerende fietser die er ook zo van kan genieten.
Verderop krijg ik uitzicht over de binnenwateren van het natuurgebied. Vandaag wordt er zo te zien niet gevaren. En zo valt mij op: er hoeft ook niet gehoosd te worden.
Intussen is de prachtige stilte wel ter ziele. Vanuit de verte klinkt een aanhoudend geblaf van meerdere honden in nood. Ik vraag mij af of daar iemand zomaar verslonden wordt , want het klinkt allemaal heftig en primitief.
Het blijkt hier te gaan om het politiehonden-trainingskamp "De Verdediger".
Dat wil ik wel zien ook al klinkt het niet fijn, maar tot mijn verbazing zie ik 3 honden die vastgebonden aan palen door hun baasjes volkomen in de steek gelaten zijn en dus als gekken tekeer gaan.
Daar moest de politie naar kijken!
Het maakt wel dat ik ervoor kies ze niet te gaan aaien ( mededogen is een groot goed, maar niet met een scheur in mijn broek ).
De baasjes zijn verderop bij de auto in de weer met een boodschappentas, waar vermoedelijk broodjes en koffie inzitten. Zij horen de honden niet meer. Zij horen koffie.
 Ik besluit de wijste te zijn en loop langs de Rottemeren terug naar waar het wel stil en vreedzaam is....
Water, lucht en aarde. Je vindt ze hier bij elkaar en mooi op elkaar afgestemd.
In de verte, in Nesselande vindt een vorm van indaling plaats. ook mooi om te zien.
Maar wat er vandaag met de politie aan de hand is ? De reorganisatie ? In een poging met de auto zonder zwaailicht over de fietsbrug te gaan blijven ze steken. Of durven ze niet verder ? Ik zie wat getob in de verte en daarna daadkracht. Ze kunnen verder richting Zevenhuizen.

Ik kan daarna de brug probleemloos nemen en heb weer een brede view over de Willem- Alexander roeibaan.
Veel drukker is het inmiddels niet geworden en ik besluit thuis te gaan  bloggen.

Mijn auto blijkt geparkeerd te staan op  Plein Holland Acht.
Ooit winnaars van een gouden medaille in 1996. 
Roeiers zie ik hier niet, dus zal de volgende gouden medaille nog wel even op zich laten wachten.

Iets verderop ontdek ik een andere "Lone Wolf" met een bijzondere aandrijving van zijn auto.
Dat is pas groene stroom, gaat het door mij heen.

Maar al snel koppelt hij zijn zeiltje los en verdwijnt ermee naar de horizon.
Voor aanvaringen hoef je hier niet bang te zijn.

Thuisgekomen wordt ik op de hal met open armen ontvangen. Wie dat verzonnen heeft ?
Ja, er wonen hier ook hele bijzondere mensen. Geloof ik.


Het was weer mooi geweest. "Tijd voor koffie met een broodje" zouden ze bij de Verdediger zeggen.
Ja zeker, maar dan zonder geblaf.


 En terwijl ik nogmaals kijk naar deze zomerse affiche van dit gebied, herinner ik mij: André bellen.
Als ik hem aan de lijn krijg zit hij zowaar op zijn elektrische fiets ( een van de weinige in Nijmegen die nog niet gestolen zijn ) in het Zevenheuvelengebied van Noviomagus.
Dat elektrisch fietsen is zo gemakkelijk dat hij tijdens het bellen ook nog een appel kan eten. Dat klinkt allemaal heel goed. En daar gaat het toch om.
Proficiat en op naar de 70 ?
We missen wel je oliebollen in het zwembad. En jou natuurlijk.