Eeuwige schoonheid.

Ze zijn er maar een korte periode: pioenrozen.

Zodra ik ze zie koop ik ze. Deze keer gaan ze snel open.

 

 

Voor mij wordt hier eeuwige schoonheid zichtbaar: kwetsbaar, open en met een stralend hart.

 

 

Alsjeblieft.

 

Inspirerend inspiratiecafé.

Het is dinsdagavond 20 mei als ik met mijn info -borden aankom in Brasserie De Bank. Mijn ondernemende buurvrouw E. organiseert daar een keer per maand een inspiratiecafé met als doelgroep vrouwen "tussen de 40 en 75 jaar".

Doel is het samenkomen, uitwisselen, contact leggen in een prettige en relaxete sfeer. Daarbij een hapje en drankje van goede kwaliteit en als extra wordt er iemand uitgenodigd ter inspiratie van de aanwezigen. Deze keer is de eer aan mij.

De bijeenkomst vond plaats in een sfeervolle vleugel van de Bank.
Tussen 19.00 uur en 19.30 kwamen de dames binnen. Ober T. nam de bestellingen op en er waren meteen schaaltjes om de kleine trek te stillen. De meegenomen Zuid-Amerikaanse muziek en de zwoele lenteavond zorgden voor een ontspannen sfeer.

Na een introducerend woord van Ellen kon ik van wal steken.

Ik ben..........daar begon het mee:

Ik ben H. Dat klinkt alsof ik één geheel ben. Tegelijkertijd heb ik allerlei rollen, gevoelens, gedachten, verlangens, gedragingen, die soms of wellicht dikwijls recht tegenover elkaar kunnen staan ( dualiteit ).

De subpersoonlijkheden.

Ik ben Een en ik ben Velen.

Daarna was het aan de dames om voor zichzelf te inventariseren welke "subs" zij zoal bij zichzelf herkenden of wellicht nu pas ontdekten.

Een deel hiervan inventariseerden we ( met dank aan E. ) op de flipover. Ook keken we of er hier sprake was van een "lichte sub" of een "donkere". Zonder oordeel.

Daarna wilden een aantal dames meer weten en / of een casus inbrengen en dat vond ik erg leuk. Het onderwerp ging leven en kwam aan de grond.

De tijd vloog om en de kok van de Bank had hapjes klaar staan voor de geplande pauze. De ober ging rond met een droge witte wijn, die zo te zien heel populair is.

 

Grappig detail: in het schaaltje bitterballen zag ik zowaar subpersonen.

Sommigen waren heel Hollands getint. Anderen Europees ?

 

Na de pauze werd het tijd om te vertellen op welke wijze subpersonen ( vooral die, die conflictmatig zijn ) verkend, herkend, geaccepteerd, gecoördineerd afgestemd, geïntegreerd en tot synthese gebracht kunnen worden.

 

Voor dit proces ( niet alle subpersonen hebben we zomaar bewust ) hebben we een - innerlijke waarnemer ( het zelf m.b.v. de wil ) - nodig. Een dergelijke waarnemer is te ontwikkelen ( of is er al ). Soms is daarvoor - tijdelijk - een vervangende waarnemer nodig. Een coach, een therapeut, een gids, maar ook een kleinkind dat helder ziet en benoemt kan helpen.

 

Aan de hand van een casus waarin de idealiste, de twijfelaarster en de heks een rol speelden werd duidelijk dat de begrippen licht en donker relatief zijn.

 

 

De idealiste is dan bv. zo bevlogen van haar hoge idealen en waarden dat zij de aardse vrouw ( de latere heks ) verdringt, afwijst.

Deze is daar boos over, wil gezien worden in haar behoeften. Omdat er geen verbinding met de idealiste is gaat zij ( met haar aardse kracht ) vervormen. Manipulatie, achterbaksheid, boosaardigheid doen hun intrede.

Licht wordt schaduw.

 

Intussen twijfelt de twijfelaarster zich een ongeluk. Ze weet niet wat ze wil en ontwikkelt een schuldgevoel omdat ze "mogelijk altijd tekort schiet ". Zij gaat wiebelen.

Als het de waarnemer ( het zelf ) lukt de verbinding en acceptatie tussen hemel ( de idealiste ) en aarde ( de heks ) te herstellen - door op gezonde wijze behoeftes te kunnen bevredigen, dan komt er rust in de tent. De twijfelaarster voelt zich gesteund door beiden en maakt reële keuzes. Haar zelfbeeld wordt beter.

Harmonie en evenwicht gaan zich ontwikkelen.

Het een en ander leidde tot boeiende gesprekken en uitwisselingen.

En nagesprekken.

 

En zo hielpen wij elkaar deze avond weer een stukje naar een hoger niveau. Met meer licht en mogelijk ook wat donkers. En ook dat is okee.

En dat is mooi.

Met dank aan E. en alle anderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een ei gelegd.

Op woensdagavond 14 mei gedanst in de prachtige zaal van Orion.

 

Het is steeds een plezier om in deze ruimte - naar antroposofische principes gebouwd - te komen. In de wisselende "seizoenen" wordt er in het midden een symbolisch object opgehangen. Alles ademt zorg en sfeer.

Het "altaar", het kunstwerk dat ik deze keer voor de dans gemaakt heb is er een met twee en driedimensionale beelden.

 

 

 

Inspiratiedag op Renova, Bilthoven.

Zaterdag 10 mei. Ik rijd in 45 minuten naar Renova, alwaar Tomtom mij vervolgens het weiland in stuurt. Gelukkig heb ik een telefoonnummer en krijg ik ter plekke een escorte naar de ingang die Tom niet kende.

 

 

Op het conferentieoord Renova ( vernieuwing ) in Bilthoven komen leden en leerlingen van het Lectorium Rosicrucianum regelmatig een weekend bij elkaar om inspiratie en kracht op te doen voor innerlijke vernieuwing. De bijeenkomsten in de grote tempel staan daarin centraal.
Er is plaats voor 700 bezoekers.

Het landgoed Renova heeft een omvang van zo’n 50 hectare en bestaat voor een belangrijk deel uit bos, akkers en tuinen. De omgeving en de sfeer nodigen uit om in rust, weg van het drukke maatschappelijke beweeg, te bezinnen op de gnostieke opdracht.

De basis voor het conferentieoord werd gelegd in het jaar 1935 door de architect H.Th Wijdeveld (1885-1987).

 

 

 

Vandaag is een - voorlopig - afsluitende dag van de cursus die ik de afgelopen maanden gevolgd heb.

Het weer werkt niet mee: regen, regen en regen. Gelukkig beschikt het centrum over een groot paraplu-aanbod.

 

 

We, onze groep, wordt allerhartelijkst ontvangen. We zijn hier met meer dan 100 cursisten uit het hele land. Ook ontmoet ik enkele bekenden uit Bergen op Zoom waar we les kregen in de "anatomie van het geluk". Na de koffie en thee is het tijd voor enkele inleiders en worden de deuren naar de "slaapzalen", bibliotheek en de stilteruimte geopend.

De inleidingen zijn stof om later in de groep nog eens door te nemen.

 

 

Daarna is er een uitgebreide warme vegetarische lunch uit eigen tuinen, waarbij de bananen en de bontgekleurde kroepoek gast aan tafel zijn.

Om de benen te strekken is er een keuzeprogramma buiten in het ruime landgoed. Ik kies voor een eigen excursie ( thee in de auto - miste iets te drinken bij het eten ) en passeer zo de kassen en velden waar veel biologisch gekweekt wordt.

De groenten kunnen na afloop bij de uitgang gekocht worden.

Het werd voor mij de grootste krop sla die ik ooit gezien had- en inmiddels geproefd.

Hij is echt anders.

 

 

 Via de plattegrond kon ik ontdekken waar het voor de Rozenkruisers belangrijkste gebouw - de tempel - lag.

Eerst passerde ik een smeedwerk hek met symbolische gouden rozen.

 

 

Temidden van prachtig aangelegde gazons en bomen lag het gebouw dat wel iets had van een vliegende schotel. Heel veel glas en zo te zien van een wat oudere architektuur ( Mondriaan / Rietveld tijd ).

 

 

Na de theepauze werd het tijd om deze te bezoeken. In stilte. En onze plaatsen werden aangewezen. Dat had iets plechtigs en tegelijkertijd riep het associaties op met het bezoeken van een uitvaart / crematie.

Binnen was het echter heel licht, veel wit. In het

centrum op het plafond een giga - gebrandschilderde lamp met een violet centrum en daaronder een bron met 3 fonteintjes die uit de stenen roos ontsprongen.

 

Aan de muur rond het spreekgestoelte een gouden Hermesstaf links en een gouden Rozenkruis rechts.Witte rozen en een grote antieke vaas.

De Hermesstaf deed denken aan de esculaap van de arts en komt qua beeld sterk overeen met het Kundalinisymbool

 

.

En wat te zeggen van dit beeld. Een weergave van de engel Gabriël die een mens ondersteunt en helpt in zijn / haar ontwikkeling.

 

 

Universele symbolen van heling en spirituele ontwikkeling.

 

Daarna namen we voorlopig afscheid. Er is nog een vervolgtraject en de mogelijkheid om echt lid te worden. In alle vrijheid.

 

 

 

 

 

Droomrealisatie in beeld en dans.

Of wij, S. en ik voor de dansavond een kunstwerk / installatie konden maken, die een relatie zou hebben met een droom die betrekking had over gronding in de dans.

Het beeld dat R. daarbij schetste was dat van veel voet, been en bekken. En weinig hoofd.

Meer aarde en gevoel, minder denkie denkie.

 

Een leuke en stimulerende opdracht. S. zou het ruimtelijke doen en aan mij was de achtergrond.

Oudere schilderijen kon ik zo in de recycling doen: op de achterkant het model tekenen, uitknippen en me verwonderen over het beeld dat ontstond.

Ik was de wereld van de legging - design binnengegaan.

En ik werd er heel blij van.

Binnen een dag was de zomercollectie klaar.

Het plaatsen op het podium was zoals gebruikelijk er een van soepel op elkaar inspelen. S. bracht een verlicht bekken met benen mee dat zowel op rode hakken kon dansen, als op blote voeten.

En zo kwam er weer een zeer authentieke installatie tot stand.

En kon er een droom grondend en grondig gedanst worden tot het genoeg was

( plus 10 minuten ).

Na afloop kwam een van de dansers vragen om een legging voor thuis. Het werd deze.

Een goede keuze.

Stilteconcert Simone Awhina.

Het is 12.00 uur als ik het oude kerkje in Schipluiden binnen ga voor een "stilte"- concert van Simone Awhina.

 

 

"Haar stem gaat recht naar het hart en pakt het publiek ".

"Een prachtige heldere stem die diep binnen komt".

"Haar stem en woorden ontroeren, verstillen,raken je".

"Iedere noot is doorleefd, gevoeld, gezongen vanuit de ziel".

"Puur, open en kwetsbaar neemt ze je mee".

 

En dat op een doordeweekse ( gewone ) zondagmiddag. Dat wil ik wel meemaken.

 

 

Simone doet het niet alleen. Zij heeft haar vaste gitarist Pieter Nanne.

Haar partner bedient het geluid en de gong.

Her en der staan ook nog wat engelen.

 

 

Het concert begint met een flamenco-achtig intro op gitaar. Daarna wordt de gong "geslagen en geroerd. Een zeer intens geluid vult de kerkruimte.

Simone is er klaar voor. Wij ook.

'

En ik kan niet anders zeggen dat alle, haar toegewuifde kwaliteiten waar zijn. Een prachtige warme stem met vele mogelijkheden. Ze brengt spirituele liederen en evergreens. Zingt met ons samen "don't worry, be happy" en een prachtige mantra.

Het meest schittert haar stem bij de jiddische liederen. Die komen diep binnen - met name bij gesloten ogen.

Zij sluit het concert af door 2 glazen klankschalen te beroeren - op zich op ook grappig: het ziet eruit als dat ze roert, echter buiten de pan - .
En ook nu komen er prachtige klanken de ruimte in.


 

Moeder en kind in Huissen.

In de loop van de tijd zijn veel van mijn beelden en schilderijen het land in getrokken. Het Gelderse plaatsje Huissen ( Huussen ) was echter nog onontgonnen gebied.

 Tot vandaag.

 

 

Huissen is een hele oude plaats en de stichting vond plaats in 814.

Het heette toen Hosenhym.

Na de 80-jarige oorlog werd het een katholieke enclave in protestants gebied.

Fijn om ook daar met een creatie aanwezig te kunnen zijn.

Bij T,M,S,A en M. werd het temidden van de verse aarde en de nieuwe planten en fruitboompjes geplaatst. 

 

 

De verwelkoming van het nieuwe.