In de Kunsthal: Thomas J. Price.

 Ik ging voor de Diva, een boeiende tentoonstelling, maar er was meer: een 50tal objecten van de Engelse beeldhouwer Thomas J. Price, die in Rotterdam inmiddels bekend is vanwege het 4 meter hoge beeld voor het Centraal Station.

Het is wonderlijk te zien wat de uitwerking hiervan dit is temidden van b.v. een groep multiculturele inwoners van Rotterdam. De reuzin straalt overzicht, kracht en veiligheid ( voor de "kleintjes") uit.. En de "kleintjes" voelen zich gesteund.  Een wakende moeder.

Een schot in de roos van Thomas.

Bij mij roept het ook beelden op uit Game of Thrones, waar reuzen een toegevoegde kracht zijn voor de door de Witte Dood bedreigde Wildlingen. 

 

Terug naar Thomas in de Kunsthal.

 

 

Het is een zeer ruim opgezette expositie. Veel ruimte waardoor de fictieve figuratieve sculpturen goed tot hun recht komen. Ook nu zijn er een paar grote beelden bij. Trotse, zelfbewuste figuren. Een beeld dat ik later, bij Thomas op film terug zie, in een interview met hem.

 

De beelden zijn van brons, maar wel op een speciale manier bewerkt, afgewerkt, waardoor het minder bronzig is.

 

 Ook maakt hij grote portretten ( fictief ) van rose marmer, dat een heel fijne glinsterstruktuur heeft. De hoofden zijn introvert, meditatief.

Rotterdam, 28 december 2024.

 

 

In de Kunsthal: DIVA.

Zal ik wel of zal ik niet ? Naar de Kunsthal gaan. Er zijn tegenwoordig wel erg veel tentoonstellingen op het gebied van mode en textiel. Anderzijds: ik heb een Museumkaart en vrij openbaar vervoer......mijn zaterdagochtend dialoog rond een uur of 9. Ja, dus. Zodat ik ook kon gaan voelen hoe brrrr fris het buiten was.

 Ik was een van de eersten die naar binnen mocht en nadat ik "geringd" was kreeg ik alle ruimte om te verkennen en te fotograferen.

Het begon rond 1830 met de opera. Prima Donna's voor wie prachtige zangpartijen werden ontwikkeld, meestal gekoppeld aan de verhalen van Griekse godinnen. Ze werden aanbeden door hun publiek en groeiden zo uit tot goddelijke heldinnen:  de Diva werd geboren. Door roem en succes werden zij ook onafhanelijk in een door mannen gedomineerde maatschappij.

In de Victoriaanse tijd en theaters waren zij de enigen die als vrouw gerespecteerd werden. En waar ze konden schitteren in meerdere opzichten.

 

 

In de volkse Music Halls gebeurde datzelfde op een ander level.

Met de komst van de "Stomme film" gingen veel actrices naar de studio's. Een vrolijk of dramatisch muziekje eronder et voilá. Marlene Dietrich en Greta Garbo deden hun intrede.

 Met daarna de gesproken film, die weer een verschuiving te weeg bracht. Ook in de kleding die soms veel en dan weer weinig om het lijf had.

Ik kreeg voor de rondreis en koptelefoon aangeboden. Ik hou daar niet zo van ( al die uitleg ), maar de Kunsthaldame wees mij erop dat ik bij elke artiest begeleidende muziek zou gaan horen en dus zei voor de tweede keer vandaag: Ja !

En zo kon ik Marilym Monroe zien en horen in Some Like It Hot, met Tony Curtis en Jack Lemmon als travistieterige backings. Dat zag er zo uit ( helaas geen geluid, want dat zat tussen mijn oren ).

Andy Warhol en de Pop Art brachten deze diva binnen in de schilderkunst. In de 60'er jaren begon de sexuele bevrijding en werden veel vrouwen politiek actief.

Het tweede deel van de expositie gaat vooral over de rol en de positie van de Diva in de hedendaagse cultuur en de maatschappelijke veranderingen die dat tot gevolg heeft. 

Heel leuk, dat als je een bepaalde outfit van een DIVA nadert, er gelijk relevante muziek, hits via de koptelefoon binnenstromen. Het is alsof ze naast elkaar wonen in één straat.

En dan de outfits, de een nog gekke of spectaculairder dan de andere, zoals de ruime kraag. Was dat niet waarop je als man een overhemd kocht ? Er is trouwens ook een Catwalk waar je als bezoeker je eigen DIVA mag en kunt voelen.

En dan zijn er ook mannen die zich graag als een vrouwelijke DIVA presenteren, zoals Elton John in deze verpakking compleet met een driemaster. Elton Lodewijk de XIV ?

Tot besluit bezoek ik nog even het DIVA winkeltje waar ik accessoires kan kopen. De sokjes zijn leuk, maar aan de Diva-achtige prijskant.

 En over een DIVA gesproken:

Het is mooi geweest. Ik lever mijn koptelefoon in en ga naar een andere ruimte, waar de Engelse Beeldhouwer Thomas J. Price.....exposeert.

Natuurwandeling Kerst.

 Ik hou wel van een tegenwaartse beweging. Binnen zitten in deze tijd met miezerregen en grijze luchten ligt voor de hand. Dan toch de natuur in gaan werkt voor mij heel bevredigend. Voordeel is ook dat het met de Kerst daar heel stil kan zijn. Ook een verademing in de tijd van permanent vuurwerk afsteken en overdadige pop ups.

Vroeger gebruikte men vuurwerk om de kwade geesten te verdrijven, nu zijn het de kwaden die met hun cobra's de goeden wegjagen. Over een tegenwaartse beweging gesproken.

Ik kwam voor het eerst in Brecht : een grote Carrefour. Ik wist niet zeker of de Carrefour in Meer open was, want een paar basisvoorraden ( benzine, water, bier, kazen ) waren de afgelopen tijd geslonken  en ik steun de Belgische economie van harte.  1,56 eurocent voor een liter E 95. Wie wil dat niet steunen !

En dan naar De Mosten in Meer. Via modderige wegen en kuilen de diepste ken ik, dus die vermijd ik, kom ik op een van mijn lievelingsplekken in de natuur. Koffie, croissantjes met zalm en een goed boek, waar ik vandaag niet aan toekwam. Ik wilde wandelen. En dat ging niet overal vanzelf.

En hindernissen zijn er om overwonnen te worden. Ik nam een stuk boluscake die Eugenie mij recent geschonken had en dat hielp. Moeiteloos nam ik de versperring. Verderop werd het paddestoelentijd. Door goed te kijken kreeg ik het een en ander in beeld.

Het deed mij herinneren aan 2 weken geleden, toen de zon nog scheen en ik dit grote exemplaar vond.

Heel even, heel vaag leek het te lukken, maar neen het bleef grauw, grijs en ook een beetje nat. Geen beperking om op een favoriet Natuurpunt plaats te nemen en te kijken:

Onderweg lukte het mij ook om wat hulsttakken mee te nemen, die nu mooi staan te zijn in de vensterbank.

Brecht, Meer, Rotterdam, 25 december 2024.

En het diner ? Dat zag er zo uit: Ik kon ervoor thuiskomen.

 

 

Kerstconcert Voci Volante.

 

Het is zaterdagavond 21 december als ik naar De Buurvrouw in Schiebroek ga voor een Kerstconcert van het Kamerkoor Voci Volanti. Dit koor treedt op in meerdere bezettingen, a capella of met orkest. Vanavond A-capella met pianobegeleiding.

Als ik binnenkom is de zaal al goed gevuld ( uitverkocht ) en het podium nog leeg. Daar komt echter snel verandering in als het koor binnen komt. Eerst zingen zij rondom het publiek ( nog nooit was ik zo dicht bij een artieste ) een introductie. Daarna gaan zij verder op het podium.

Hierbij een aantal korte opnames uit hun Kerstrepertoire.

 

Een sfeervol en bekwaam gezongen concert. Op 14 juli gaan zij verder met de Gregoriaanse Mis van Herman Finkers. Deze keer met orkest en in de Open Hof in Ommoord.

Schildermiddag: Intuïtief en ook een beetje Matisse

 Zondagmiddag was het weer tijd voor een intuïtieve schilderworkshop, waarbij iets van de invloed van Matisse meespeelde. Maar eerst was het tijd voor "Heel Eugenie Bakt". Zij had een unieke combinate bedacht van Bolusdeeg met een schuimkraag. Stevige kost, maar wel berelekker.

In de voorbereiding hadden we een beetje naar Matisse gekeken, die de laatste tijd zo in de belangstelling staat. En dan vooral naar zijn kleurgebruik. Het resulteerde in een middag vol veelkleurig schilderplezier.

Het bracht Marjolijn in eerste instantie terug naar een indrukwekkende plek in Amerika, waar zij gedetailleerd verslag van deed, waarna in haar tweede werk de eerdere details overgingen in vervloeiende kleurvlakken. Net Matisse, eerst van het uitzicht genieten en dan het uitzicht worden.

 Eugenie deed eerst onderzoek naar contrast in en werking van kleur, legde dat al snel opzij, omdat zij geboeid was door het latere collagewerk van Matisse. Een arbeidsintensief traject dat zij ongetwijfeld nog later zal voortzetten. Mooi ook als een gebrandschilderd raam.

Tussendoor klonken er jinglebells uit de keuken en verschenen er hertensporen in het atelier. Marjolijn presenteerde haar after-crea - concept, dat er bij de werkbespreking in ging als koek.

Zelf vind ik het experimenteren met kleur in portretten momenteel erg leuk. Dat wordt meestal een concept dat ik later ga uitwerken. En daarna ga ik graag spelen met kleur, vormen en landschap. Het brengt mij uiteindelijk in een landschap met veel licht. ( En zonder licht geen kleur ).

Een mooie, gezellige en vooral ook creatieve middag vol verwondering.

 

Henk.

Kerstviering Rootskoor Rotterdam.

 

 

 

 Op donderdag 19 december kwam het RootskoorRotterdam voor het laatst bijeen in 2024. En zoals gebruikelijk werd die avond begonnen met een uitvoering van Heel Roots Bakt. Marjolein, Peter en Arie hadden de barruimte omgetoverd in een "Kerststal" en daar konden alle culinaire vondsten worden uitgestald. Boven de deur was te zien dat het hier om een 6 sterrenrestaurant ging.

 

 Daarna werd het tijd om ons Kerstrepertoire te gaan zingen. Maar eerst deden wij onder aanvoering van Herbert onze Kerstyoga en dansten we feestelijk in het rond op Kool And The Gang, een ander succsvol koor. 

 

Eerst werden bij de sopranen en de alten de puntjes nog even op de ï gezet, altijd mooi om te zien en te horen. Daarna was het tijd voor het invliegen van de engel Gabriël, aankondiger van een bijzondere geboorte, die wij bezongen in Puer Natus. Tussendoor een Tibie Poem. Herbert had echter ook een verrassing: voor het eerst sinds de 13de eeuw werd het Ave Verum Corpus aan het Kerstrepertoire toegevoegd. Dat werd dus flink oefenen en het klonk uiteindelijk zo:
 

 

Een traditionel uit de Oekraïne Nova Radist Strala was born in the Light of the World en opgewekt door onze eigen zang brachten we Conventry Girls Lully Lullay. Helaas werd Maria in het Dornwald vergeten en bleef onduidelijk waar de herdertjes deze nacht zouden gaan overnachten. Ook miste ik Strälende Juul, omdat ik dan gelijk meisjes met kaarsjes op hun hoofd zie lopen. En dat vind ik gewoon mooi. Tsja, het is ook wel een groot aanbod in deze tijd.

Wel was er taart in de pauze, verzorgt door het Jolanda Quartet ( naar horen zeggen ). En dat werd een happening, het zingen maakte plaats voor likkebaarden en aanwijzen welk stukje het lekkerst zou zijn. Leuk ook dat wij erop stonden in onze Zomeravondboot.

Er is zelfs een opname van.

Van de boot bleven op het einde wat wrakstukjes over.

En toen werd het wat verwarrend. De taart was namelijk bedoeld als toetje na de maaltijd, maar omdat deze nu in de pauze met verrukkelijke Glühwein ( bravo Marjolijn en Peter ) werd gepresenteerd , bleven de bedoelde pauzehapjes nog even in de vriezer. We zongen nog het een en ander en toen gingen we de kerk in om nog mooier te klinken. 

Mooier kan toch niet dachten Sandra en Bert en gingen huiswaarts net als andere onwetenden, die direct na het zingen de kerk uitgingen.

Maar binnen presenteerde Marjolein haar niet te overrtreffen gevulde eitjes in de vorm van sparreboompjes. Een lekkernij van de eerste orde. Had zij maar wat eerder HoHoHo tegen de niet zo slimme weglopers gezegd.

Dat was wel een geluk voor diegenen die gebleven waren. Garnaaltjes met zeewier. Aart zag ineens allerlei hapjes die hij thuis nooit kreeg en hij vertelde er graag over. Met instemmend geknik van Olivier en Karel, voor wie dit ook ongekend was.

Het was al met al weer een mooie, gezellige avond en een goede reden om volgend jaar uit en met volle borst verder te gaan.

Met dank aan allen die dit mogelijk maakten.

Henk.