Tijmen verdiept zich in de Science Fiction.

Science fiction.

 

Zo, even een paar daagjes naar oma voor ik met mijn familie naar een heel Oud Dorp ga in Zeeland.

Op dinsdagochtend werd ik thuis opgehaald en na een heeeeeel laaaange reis vol files kwamen we aan in Bergen op Zoom. Dat werd dus uitpuffen geblazen.

De volgende dag ging het uitpuffen nog even door. Dat kwam goed uit, want er kwam een man naar de waterkoker kijken. Maar daarna gingen oma en ik wandelen rond het meer. Dat was heel fijn en ze verkochten er heel kleine ijsjes. Een ervan mocht ik proeven.

De volgende dag gingen we uitgerust weer op pad: naar Rotterdam. We vonden het een goed idee om met de trein te gaan, zodat we niet opnieuw in de file terecht zouden komen. En zo stapten we in op het kleine stationnetje van Bergen op Zoom, om een klein uurtje later uit te stappen op iets heel groots: het Centraal Station van Rotterdam.

En nadat we wat rond hadden gekeken gingen we op pad naar Museum Boymans, waar we met Henk hadden afgesproken. Hij zat lekker in het zonnetje voor de deur. Naast het oude museum werd een heel groot nieuw museum gebouwd. Net een grote badkuip.

Op foto's konden we zien hoe het zou zijn als het helemaal af was: allemaal spiegels en op het dak een groot terras. Helaas konden we daar nu nog niet op.

Iets verderop zaten er heel veel fonteintjes in de grond, die soms niet en dan weer ineens wel omhoog spoten. Henk vertelde dat Mette hier wel eens doorheen gelopen had zonder nat te worden.

Vandaag bleef ik zelf liever droog ( waar oma wel blij mee was, geloof ik ).

Uiteindelijk kwamen we bij de Kunsthal. Daar zouden we gaan kijken naar moderne kunst en vooral naar Science Fiction, al wist ik nog niet precies wat dat betekende.

We mochten alle drie gratis naar binnen en zo konden we sparen voor 1 capuccino, 1 latte machiatta en 1 helaas geen warme chocomel. Dat was jammer, want bij warme chocomel had ook ik 2 paaseitjes en 1 stroopwafel gekregen.

Inge vond dat eigenlijk onrechtvaardig en probeerde dat op beeldende wijze zo goed mogelijk uit te leggen aan de serveerster, die dat wel begreep maar verder niets deed. Maar na wat crowdfunding aan tafel stroomde de eitjes en halve stroopwafels bij mij binnen. Dat was heel tof van de crowd.

En toen was het tijd om te gaan kijken: eerst bij een schatrijke Indiase meneer die allerlei gekke kunst had verzameld en omdat hij mogelijk weer eens wat anders wilde, dit had uitgeleend aan de Kunsthal.

Eerst moesten we onze polsbandjes laten zien aan een grote meneer bij de ingang.

Op de achtergrond zagen wij heel veel liedjes van Madonna zingen. Gezellig !

In de zaal zat een bedelaar te wachten op een euro. Dat vond ik gek, maar oma legde uit dat dit geen echte bedelaar was. Hij of zij was gemaakt van kunststof. Wel heel echt.

Achter de bedelaar waren een aantal dames van de acupunctuur, maar dat vond Inge minder mooi en dus keken we een ( te ) gekke film, waarin van alles fout ging.

Ik kon er wel hartelijk om lachen. 

Verderop hing een heel mooi en kleurrijk geborduurd onderwaterlandschap met allerlei dieren. Heel apart.

Waar oma ( ook ) erg van kon genieten waren de spiegels met heel veel, heel veel rode en zwarte stippen, gemaakt door een oude Japanse dame.

Minder vriendelijk met spiegels was een meneer verderop. Op een filmpje liet hij zien hoe hij mooie nieuw spiegels op de grond legde met een deken eroverheen. En dan ineens sloeg hij er een paar keer hard op. Wat een gekke hobby !

Het geheel zag er echter wel mooi uit.

 Ook apart was de grote plaat goud, waarachter een klein blauw lichtje brandde.

Het leek wel alsof onze volgende reis werd aangekondigd.......................

Een reis in de wereld van de Science Fiction.

Omdat Inge het nogal eng vond in het donker, zei ik haar om maar zo dicht mogelijk bij mij te blijven. Dat vond ze heel fijn, want er zat een ruimtemonster bij de ingang. Ik had intussen al een geweer van Jules Verne gezien en ik had ervaring met het wegspuiten van algjes. Het monster bleef heel stil zitten.

En zo leerde ik vandaag wat dat eigenlijk was : Science Fiction.

In alle tijden fantaseerden mensen over bijzondere reizen die zij nog niet konden maken.......totdat ze iets maakten waarmee dat wel kon: een boot, een duikboot, een auto, een trein, een vliegtuig en een ruimteraket. 

 

 Zoiets wil ik later ook wel gaan doen.

En misschien kan ik dan een keer in de vakantie een ruimtereis maken.

Dat lijkt me heel bijzonder.

Natuurlijk hebben mijn broer Siebe en ik een hoop auto's. Hier stonden er een paar die ik er nog wel bij zou willen hebben om sneller dan het licht te kunnen reizen.

 Jippie !!!

Natuurlijk moet ik daar dan wel wat speciale kleding voor hebben. Gelukkig hadden ze hier ook een winkel.

 Iets verderop kon ik een raket naar de maan sturen. Jammer genoeg lag er geen gebruiksaanwijzing bij. Ik had het graag gedaan.

 Wat ook heel leuk was: je kon een foto van jezelf laten maken met een cyborg ruimtehelm op. Eerst ging Henk. Hij zag er heel gek en een beetje griezelig uit. Vooral die draadjes in zijn voorhoofd. Gelukkig was het maar tijdelijk. De achtergrond had ik uitgekozen. En zo was er toch iets moois te zien.

 Daarna wilde ik ook. Ik moest wel even de ruimte in getild worden, maar het lukte, al heb ik 'm nog niet gezien. Hij zit nog in mijn mailbox.

En toen werd het tijd om verder te gaan. Maar eerst ontdekten we een gat in de ruimte. We deden dat op hetzelfde moment als 3 anderen, want we konden elkaar zien. Dat is pas Science Fiction ! Mooi hoor !

 Omdat we inmiddels buitenaardse honger hadden gekregen gingen we op zoek naar een Prachtige plek aan de Maas ( die moeilijk te vinden was ). 

We hadden daar uitzicht op de Erasmusbrug, de Maas, de watertaxi's, toeristen, Spido's, enzovoort. Ja hier gebeurt het allemaal ! 

 Het lijkt zo wel een stad van de toekomst.

Wat ook heel bijzonder was waren de belegde broodjes bij Prachtig. Die zagen er prachtig uit. En ook hier zat er geen gebruiksaanwijzing bij om het op te eten. Daar was veel Science Fiction voor nodig

En toen kwam.de regen een uur te vroeg en de trein een uur te laat. Wanhopig strekte Jan Gat ( een bekend Rotterdamse beeld ) zijn armen naar de hemel uit. Dat gevoel herkenden wij wel. Een beetje jammer ook.

 Eenmaal thuisgekomen speelde ik diverse spelen, waar ik best goed in ben. Ik kan dan namelijk telkens weer een stukje in de toekomst kijken en zie daar wat ik wil en daarna ga doen.

Ja, ik speel ook met Science Fiction. Dat is echt mijn ding.