Murad Hasil.

Murad Hasil

In de vroege jaren 20 van de vorige eeuw heeft de stichter van de internationale soefibeweging Hazrat Inayat Khan (1882-1927) in de duinen bij Katwijk een bijzondere geestelijke ervaring gehad. Hij noemde de plaats Murat Hasil “vervuller van oprechteverlangens”. Sindsdien is dit een plek waar Soefi’s steeds weer samenkomen. In de jaren 50 kregen ze de grond in erfpacht en nu staat er een tempel.

De plek op zich heeft ook een bijzondere historische waarde. Zo zouden de Romeinen hier een tempel voor Apollo gebouwd hebben en zou in 690 St.Willibrordus hier voet aan land hebben gezet.

Vandaag op 1^ste Paasdag sta ik op deze plek. Ik kon maar niet besluiten of ik Pasen hindoestaans, boeddhistisch, zoroastraans, joods, christelijk of islamitisch zou vieren.

Hier bij de Soefi’s doen ze dat allemaal tegelijk.

 

Tijdens een ritueel worden er zes kaarsen ontstoken, voor elke wereldgodsdienst één en een zevende voor alle godsdiensten wereldwijd te samen. Hierbij wordt steeds een stukje “verrijzenis” uit de verschillende heilige boeken voorgelezen.

De sfeer en energie zijn meditatief en stil. Het is in eerste instantie voor mij prettig hier te zijn. Ik kan me ermee verbinden.

 Als er echter een ellenlange toespraak wordt gehouden die een opeensomming van feiten is en waar elke bezieling aan ontbreekt haak ik af. Ik zie het ook bij de drie grote kinderen op de eerste rij en hoor het geschuifel en ongemak elders. De man gaat onverdroten en blijkbaar totaal onbewust door. En dat vind ik dan jammer. Daarna was er muziek: een deel uit de Mattheus Passion. De Mattheus Passion op Pasen ?

Een merkwaardige keuze.

Daarna was er een collecte en wachtte buiten een stralende zon, die uitnodigde tot wandelen. Op enige afstand van de tempel zag ik dat de situering van toen inmiddels veranderd was. Te midden van de moderne wereld.

Mooie, hoge duinen daar in Katwijk. Ik kon er mooi beschut lopen. 

 

Een keer klom ik naar boven om het strand en de zee te zien, maar een harde noordenwind maakte daar een snel einde aan.

Neen, dan liever binnendoor. Daar was het heerlijk.

Inmiddels hadden honderden anderen – geen Soefi’s - de zon ook ontdekt en reed ik via het Groene Hart naar, ach hoe kan het anders de “Eendragtspolder”, hoe Soefiaans.

Daar, terwijl er nu en dan een drone overvloog, kon ik nog een uurtje uit de wind en in de zon. En dat is mooi.