Glas Triënnale Musiom Amersfoort.

 Sommigen waren ons al voorgegaan, steeds weer enthousiast en zo besloten Eugenie en ik de Glas Triënnale in Amersfoort te bezoeken. Het Musiom, waar de expositie is, is in het weekend geopend vanaf 12 uur. Vlakbij aan de Stadsring ligt een grote parkeergarage op loopafstand. Kortom.........

Het Musiom is een centrum voor hedendaagse kunst en is gevestigd in een van binnen mooi gerenoveerd gebouw met een rijke geschiedenis: als kerk door de Doopsgezinden, de Pinkstergemeente, de Grieks-Orthodoxe Kerk. Daarna als kantoor en later woonhuis. En nu dus een museum.

 

 Wij werden welkom geheten door meerdere dames, die onze jassen aanpakten, onze kostbaarheden in een kast deden en haaradviezen gaven ( complimenten in dit geval ). Mijn museumkaart was welkom en voor Eugenie kostte het maar 9 euro. Een luttel bedrag gezien de rijke kwaliteit van de tentoonstelling.

En zo wandelden wij een bijzondere wereld binnen met originele wezens en knappe staaltjes van glaswerk en design. Het straalde verfijning en rijkdom uit. Alsof we in de schatkamer van een vreemde cultuur waren beland.

Eugenie wist meteen wat zij voor haar verjaardag wilde hebben. En eerlijk gezegd had ik ook al een voorkeur, al was dat niet deze blauwe. Die wilde ik wel voor Sinterklaas. Even verderop was het alsof de zon nu ook binnen scheen.

Via een trap konden we naar boven. Ook daar waren veel beelden en schilderijen te zien, die een gevoel van rijkdom opriepen. soms van grote eenvoud, soms heel complex.

Onderweg zagen we een van de topstukken: een combinatie van brons en glas.. Een mythologisch beeld kwam in mij op: Circe, de tovernares uit de Odysseus. En hoe toevallig: er hing ook een schilderij met daarop schip en bemanning van diezelfde Odysseus. Deze keer in confrontatie met de Sirenen.

 

 Een van de vrijwilligers had nog een verrassing in petto: de spiegelzaal. Je moest wel weten waar het knopje zat, anders zag je niets. Maar eenmaal aan:

 

Na deze zinsbegoocheling was het ook fijn om even buiten te gaan kijken. Dat kon in de beeldentuin, ingebouwd tussen de huizen en bij mooi weer een heerlijke plek om in het zonnetje te gaan zitten.

 

 

 

Aan de andere kant van het gebouw ging de normale wereld gewoon door. Dankzij de Stadsring. Tijd om afscheid te nemen van deze waardevolle ervaring. We bedankten de dames voor dit wonderschone geheel. En daar waren zij blij mee. Via het schoolbord buiten riepen zij ons nog na.

 

Nu onze culturele honger was gestild werd het tijd voor een lichte lunch. Wandelend door de gezellige straatjes, liepen we langs het gebouw waar ooit mijn leven veranderde: Centrum Psychosynthese Holland aan de Muurhuizen. In dit pand uit ca. 1660 leerde ik, met veel anderen verder, dieper en hoger waar te nemen en te verbinden..

Inmiddels was het weer teruggekeerd naar de status van een bijzonder woonhuis. Centrum Ianna, waar ik ooit mijn stem ontdekte was er nog. Met dank aan Marian van Oort.

 

 

Na alle trainingen en visualisaties gingen we destijds naar Grandcafé Halewyn. Een fijne plek om te zijn met een voortreffelijke keuken. Al ontdekte ik die nu pas.

 

 

 

 

Aardige serveersters ook. Ik had graag met de afwas geholpen, maar Eugenie wilde naar Dille & Bille om de exquise olijfolie te proeven. 

We hadden vandaag veel glaskunst gezien en niets gebroken. Nu, net in de winkel, viel er een glazen kan op de grond. Voor een kleine prijs en dat scheelt.

 

Tijd om naar huis te gaan. 

Amersfoort / Rotterdam 30 maart 2025.