Sinds ik meewerk aan een 55+ rockband bij de Muzieksalon van de SKVR verschijnen er allerlei oudere hits in ons repertoire. En niet alleen wij maken daar gebruik van, maar ook tal van coverbands. Zoals vanavond "The Wild Boys"met hits uit de jaren '80. Gisteravond was er ook een Bob Dylan cover met Knocking on heavens door, maar ik kan niet overal bij aanwezig zijn.
Ik had een echt last minute ticket geboekt en ontdekte dat ik op het balkon meerdere mogelijkheden had om te gaan zitten. Geen knieën in mijn rug, geen Lange Jan voor mij of een op en neer wippende dame die de leadzanger na deed. Ideaal dus. Nou ja, ik moest al snel verkassen omdat er een gigaspot precies op mij gericht was. Ik miste mijn zonnebril.
Het begon allemaal heel rustig. Ik had nog getwijfeld of ik wel 2 uur naar wilde jongens wilde kijken ( dames vind ik in dat geval leuker - helaas geen backingzangeressen vanavond ). Achteraf viel dat mee. Alleen de zanger toonde tijdens het concert familie van de Springbalsemien te zijn.
De jongens waren nog niet op het podium of het publiek ( van een duidelijk jongere generatie ) veerde op bij een lied dat ik niet kon thuisbrengen, maar zij wel. Wat een enthousiasme ! Ik voelde me meer waarnemer, als deelnemer, terwijl ik een beetje meezingen niet schuw.
Ik was dan ook blij dat vervolgens Sweet Dreams van de Eurytmics werd gebracht, want dat hadden we vrijdagochtend pas ingestudeerd. Keep your head up and move on. Ik miste Yvette op het podium.Het is een leuk lied dat goed beklijft. Niet alleen overdag, in de zaal, maar ook in de nachtelijke uren blijft het doorzingen.
Er viel duidelijk iets te vieren en iedereen deed mee. Verder kon het programma mij voor de pauze niet echt boeien. Heel veel van hetzelfde, erg hard en met een wat overdonderend, soms oogverblindend lichtbundelgedoe. Reden om een plekje in de schaduw te zoeken. Zelfs E.T. uit 1982 kwam voorbij op de fiets. Hij ging naar huis. E.T. Home. Ik zie dat lange vingertje zo weer voor me.
We gingen in muziek en beeld terug naar Back to the Future, met die krankzinnige professor en de bliksemafleiding om zijn DeLorean-tijdmachine te kunnen starten.
Na de pauze en het gratis Isala biertje ( mij op het juiste moment aangereikt door David, onze toetsenist ) werd het beter. Meer herkenbaar ook. Dat liep uiteindelijk uit op een groot Radio Ga Ga feest. Freddy Mercury kwam via een scherm ook nog even meedoen en ja.....leuker kan niet.
Buiten was de natte moesson gestopt, zodat ik niet als op de heenweg "Raindrops are falling on my head" hoefde te zingen. Het was weer mooi geweest. Zeker toen duidelijk werd dat Feyenoord met 3-0 gewonnen had. Celebration Time, Come On !.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten