Nieuwjaarszang in Bloemendaal en het Schrijfcafé.

 Vanmiddag in Schrijfcafé Hoek werd als thema "stilte" aangereikt. Onderstaand verhaal past voor mij naadloos bij de ervaring van een dag eerder, waar ik met 50 anderen onder leiding van Jan Hendrik Veenkamp mantra's en wereldliederen ben gaan zingen. In de Raphaëlkapel in Bloemendaal.

Stilte.

Ik hou van stilte. Het geeft mij de mogelijkheid in mijn stilteman te gaan. Een bron van wijsheid, creativiteit en verbinding. Ook het speelse kind in mij wordt rustiger en is benieuwd wat we nu weer eens gaan doen. Luisterend, nieuwsgierig.

Dat van de stilte houden heeft ook een keerzijde in een maatschappij vol lawaai, onbewustheid en dikwijls overprikkeling: de angst dat de zo kostbare stilte verstoord zal worden ( pre-occupatie ) of verstoord wordt. Terwijl ik dit schrijf passeert er een zware motor met veel lawaai. En dan zijn er ook mensen die bang zijn voor stilte en er alles aan doen om het te voorkomen.

Hoe anders is de natuur. De geluiden daar dragen veelal een stilte in zich en met zich mee. ( wind, zee, vogels, regen, ja zelfs donder en bliksem ). Zij passen naadloos bij mijn stilteman en zijn natuur.

Gisteren stortte ik mij meer dan een uur in verkeersgeraas. De sneeuw was aan het wegsmelten en er kwam een eindeloos aantal regenbuien voorbij. Ik was onderweg naar de “stilte” van het samen mantra’s , gospels en wereldliederen zingen in de Raphaelkapel in Bloemendaal. En hoewel het er best druk was werd het van binnen bij mij stil. Ik kwam thuis. Zo fijn.

En terwijl iedereen elkaar hartelijk begroet, het weer zien, is er ook iets veelbelovends dat in de lucht hangt : de stilte komt eraan. De “vraag” naar stilte en aandacht ontstaat als vanzelf, aangereikt door Jan Hendrik. Zacht harmonieus pianospel, eenvoudige klanken, opkomende stemmen, dan weer hoog, dan weer laag, dan weer samen als een soort van wiegen. Het wiegen van wat ? Wiegen van klanken, van stilte daarin, van onderlinge verbinding. Wiegen wat voor een ieder van ons klein en kostbaar is. Zo niet heilig.

In deze collectief gezongen stilte ligt ook kracht. Een kracht om uit te dragen, in te nemen voor de verdere reis. Een stille kracht of wellicht nog mooier: een stilte kracht.

De Raphaëlkapel is uit 1926, gebouwd door de Bloemendaalse architect J.de Lugt. Het is vrij gelegen tussen de villa’s in het Kinheimpark.  De vorm is een combinatie van de traditionele gotische constructiewijze en de paraboolvorm uit de Amsterdamse School. Dit uit zich door de spitsboogvormige kapellen en het spitse tongewelf. Het is een gemeentelijk monument. Het onderhoud is helaas wat achterstallig, met name als het regent:

Het was weer een mooie zangmiddag die bijna tijdloos verliep. Althans de tijd vloog om en ineens was het 17.05 uur. Tijd om te stoppen.

Bloemendaal / Rotterdam 6 januari 2025,

Henk.