Zaterdagochtend 8 november, mooi weer, tijd voor een excursie. Deze keer naar het Wereldmuseum Rotterdam. Via de Museumkrant of was het AvroTros werd ik op het spoor gezet van Marlou Fernanda ( 1996 ).
Gezien het mooie frisse weer vond ik het een goed idee de metro links te laten liggen en met de Waterbus naar Rotterdam te gaan. Deze keer niet vanaf Rivium, maar Stormpolder, zodat ik bij terugkomst de polder nog even in zou kunnen stormen ( dat laatste kan ik bij Krimpen afraden ).
Als vroege vogel had ik weer alle ruimte in het museum. En het werk van Marlou verraste mij. In eerste instantie dacht ik dat zij schilderen afwisselde met het plakken van foto's. De eerste indruk was die van collages, maar bij nader inzien was alles gemaakt met verf en krijt ( pastel ).
Het collage effect wordt versterkt door kleurgebruik en b.v. de wat abnormale plaatsing van lichaamsdelen. Zij lijkt te spelen met meerdere schilderijen door elkaar heen. Dat geeft enerzijds een wat rommelig of chaotisch beeld en het schept tegelijkertijd unieke beelden die niet snel te kopiëren zijn.
Wat verder opvalt is dat zij veelal hetzelfde potret hanteert. Vermoedelijk haar zelfportret, waardoor zij op persoonlijke wijze haar leven in beeld kan brengen. Eigenlijk een hand-, dan wel gezichtstekening.
Er zijn ook videopresentaties van haar hand. Zoals deze, waarin zij laat zien dat zij in Rotterdam woont en daar weet te roeien met de riemen die zij heeft.
De hoeveelheid werk van deze autodidact is best groot. Naast de grote schilderijen en de video's is er ook veel klein werk. Altijd veelkleurig en rijk aan fantasie.
Tussen dit half abstracte en half figuratieve werk door schildert zij ook motieven die niet zouden misstaan in een moderne moskee. Geen afbeeldingen ( nou ja....één ), wel bijna organische strukturen.
Al met al weer een geheel nieuwe beeldentaal, die ik zelf dan ook leuk vind om ter inspiratie te gebruiken.
Tegelijkertijd heb ik nog even rondgekeken op de andere expositie, waaronder een van poëzie uit West Azië en Noord Afrika. Natuurlijk komen dan Rumi, Gibran en Kader Abdolah voorbij. Even gesnuffeld, maar ik was al volop gevuld met indrukken.
Het werd tijd om terug te gaan. Ik was precies op tijd om in te schepen.
Je
stem is een middel om iets in de wereld te zetten. Je stem brengt je
bij je ziel en je hart. Je ziel wil zingen, je hart wil spreken!
Frederique Schonis.
Een keer per maand geven jazz zangeres en stemcoach Frederique Schönis en haar vaste begeleider een avond mantra zingen in de grote zaal van de Buurvrouw. Deze keer stond het in het teken van een ritueel: de week van de herinnering. Wie wilde kon tijdens "ik neem jou mee" een kaarsje branden voor een ander of jezelf of beiden.
In een zaal met honderden waxinelichtjes, sfeervolle verlichting en meditatief gitaarspel zingen we een eenvoudig repertoire, dat we op papier aangeleverd krijgen. Meestal is na een paar zinnen deze handleiding niet meer nodig. Het gaat als vanzelf.
Ik neem jou mee. Calma e tranquilidade. Karuna. Om Shanti Om. Sa Ta Na Ma. Little blue. Mother I feel you under my feet. Spirit Bird. Amore. Walking into the light. Oh fill my heart. Om Mani Pemme Hum. The Earth. Als de liefde niet bestond.
Vanmiddag mochten we kiezen uit meerdere Rotterdams gezegden. Het harde werken en de mensenmens spraken mij als woord daarbij het meest aan. Dit is mijn verhaal:
Rotterdam.
Hij zit naast mij op een bankje aan de Maas. Ja, als het maar even kan - hij werkt hard - zit hij daar en staart. Staart naar de rivier, de schepen, de lucht, ja waar staart hij niet naar. Een droomstaar noem ik het. Die ook veel van een blindstaar heeft. Hij wil varen. Net als zijn vader en grootvader, die ooit op coasters voeren. Het beeld van kielhalen, een familieverhaal - komt bij mij- en wellicht ook bij hem op.
Hij wil aanmonsteren en naar Amerika, naar zijn broers die hem verstoten hebben. Hij was dom al zal hij dat zelf nooit toegeven en nu mist hij hen. De mannen die tijdens de oorlog op de vrachtschepen tussen Amerika en Europa voeren met voorrraden voor het leger. Mannen die bloot hadden gestaan aan, of getuigen waren geweest van het torpederen door de Duitse U-boten. U-boten die hij had toegejuigd. Vanaf de kade. Dat wel.
Hij heeft verplichtingen en voelt die ook. Ooit probeerde hij zijn vrouw te verleiden om samen op een binnenvaartschip te gaan leven, maar haar voorkeur ging niet uit naar een dergelijk solitair bestaan met alleen hem. Een dagje Spido, prima, maar niet verder. Zij wilde mensen om zich heen, een mensenmens.
Hij liep veel de Waalhaven in de rondte, als hoopte hij ergens aan boord gevraagd te worden, wat niet gebeurde. En blijkbaar voelde de Maas hem toch aan, of liever Bakkerij Van dr Meer & Schoep,. Die bood hem een bakkerij op de Veerlaan op Katendrecht aan. In die tijd nog een Zeemanswijk ( ook Chinatown ) met nachtclubs en prostitutie. Niet dat hij er gebruik van maakte. Hij werkte altijd heel hard of werd ziek van het werken ( of was het het grote gemis dat aan hem knaagde ). Wel kwam hij nu bijna dagelijks bij en over zijn geliefde rivier. Overstekend met de veerpont ( overdag ) , een oude sleper, of omfietsend via de Oude Hefbrug ( 's nachts ).
"Geef ons heden ons dagelijks brood". Een Bijbelse tekst die hij temidden van hete vuren ( en sinds zijn 12de ) in de wereld zette. De man die altijd dat andere wilde, maar het nooit werd: Zeeman.
Ruitgedicht ( 1,2,3,4,3,2,1 woord )
mensen
en medemensen
op een bankje
kijkend naar de Maas
die daar stroomt
steeds weer
voorbij
Opdracht 2:
Naar welke stad of dorp gaat je hart uit ?
Bourguignon-Les Morey.
Jarenlang was het jaar niet geslaagd, als ik niet enige tijd in Bourguignon- Les- Morey was geweest. Ik kwam er terecht door een zangcursus ( en een tip van vrienden ) en het was meteen raak. Lieve hartelijke mensen, een fantastisch uitzicht vanaf de helling over het dal en de bergkam daarachter. De ruimte om mij heen, de table-hôtes. En de tijdloosheid van de omliggende dorpjes. Jaar in, jaar uit.
Ik moest er wat voor rijden, maar Dijon, Langres met zijn 4 meren, Haute Ronchamps, Besancon, Belfort en de eindeloze Leclerc in Vesoul zorgden voor een cultureel genieten. Ook in dorpen waar 's zomers kleine festivals gehouden werden. Het meest bijgebleven is de uitvoering van de opera Carmen in het dorp zelf, waar alle dorpelingen zelf aan meededen. We reisden en masse mee met Carmen door en langs de verschillende locaties.
Op de logeerplek A Rigaud hing ook dikwijls de sfeer van muziek, die plotseling vorm aan kon nemen. Op het terras, bij het kampvuur, in de cursus Chansons of zoals de laatste keer in een nieuw geopend restaurant.
En dan het naborrelen op de vele zachte zomeravonden, soms met een kraakheldere sterrenhemel en zingende nachtegalen en leeuwerikken, soms met donder en bliksem achter de bergkam in het noorden. De oorverdovende stilte van de krekels, die ik nu helaas niet meer kan horen ( kikkers nog wel ).
Ik was er weer na 5 jaar terug. Ditmaal in een huis: veel was hetzelfde: de warme ontvangst, de vriendschap, de muziek, het eten, het uitzicht en toch was het hier en daar anders........
Bovenop de berg, waar het dorp tegenaan ligt stonden nu een aantal hoge windmolens ( het dorp had zich lang verzet ) . De eindeloze stilte en vergezichten werden verstoord, ook met geluid. Het zich in het dal alsmaar uitbreidende landbouw en veeteelt gebeuren was te horen van vroeg tot laat en er werd dichtbij veel bos gekapt. Niet alle plekken waren tijdloos gebleven.
Dit boek staat bekend als een wereldwijde bestseller, waarvan er inmiddels 700.000 verkocht zijn. Het boek zag het licht in 2001, in het Spaans. Vele vertalingen volgden.
Het begint in Barcelona, 1945. Een vader, een belezen persoon en boekhandelaar, neemt zijn 10 jarige zoon Daniël mee naar wat hij noemt: Het kerkhof van de versleten boeken. De zielen van de schrijvers en allen, die zich ooit met hen via het lezen verbonden hebben, komen hier samen. Het is ook een wachtkamer: zij wachten tot zij door een nieuwe lezer gevonden zullen worden en weer tot leven gewekt.
Het gebouw is een soort van Pantheon dat alom gevuld is met boeken in allerlei talen. Het geheel wordt verzorgd door een select ingewijd gezelschap ( soort van alchemisten ). Wie ingewijd is mag één boek uitkiezen en daar de rest van zijn/haar leven zorg voor dragen.
Daniël kiest en gaat met vader naar een soort van leescafé. Daar biedt een man, Gustavo, hem , na het bekijken, veel geld. Daniël weigert en dat maakt naast het boek ook hem interessant. Hij wordt meegevraagd naar het Atheneum, waar Daniël kennis maakt met de blinde Clara. Zij, haar zusje Claudette en haar moeder zijn door vader tijdens de Burgeroorlog naar de Provence gestuurd. Vader sterft in de gevangenis op de Montjuich ( gracht ). Tot 1960 is het een militaire gevangenis. Nu een museum.
Het boek van Julian Carax "La Sombra Del Viento" blijkt een unicum, omdat alle andere exemplaren verbrand zijn. Deze Carax heeft ook een ander boek geschreven: "Het Rode Huis". Een sinister verhaal over een man die poppen steelt en dan de ogen uitdrukt ( in drukt ? uitrukt ? ) . Tsjonge. Het "leest", "luistert" lekker en meeslepend. Krijg beelden van de Da Vinci code.
Daniél wil graag schrijver worden en hij ziet in een etalage een vulpen, die aan Victor Hugo wordt toegeschreven. Van goud en daarom nu voor hem onbetaalbaar. Op een avond hangt hij uit het raam en ziet een man met een hoed die een sigaret rookt. Als deze wegloopt blijkt hij mank. Daniël herinnert zich uit het boek een dergelijke scene, maar schenkt er verder niet veel aandacht aan.
Hij gaat voorlezen, bij Clara, het blinde meisje, die ook piano probeert te spelen. Hij is heimelijk verliefd op haar ,ook al is zij een stuk ouder. Zij tast zijn gezicht af met haar vingers.Zij woont een heel groot huis met volop luxe. Hij blijft jarenlang voorlezen. Intussen heeft huishoudster Bernarda hem geadopteert ( hij heeft geen moeder, dus wil ik dat zijn ). Bernarda is zeer religieus ( lust is fout ! ). Lourdeswater. Haar baas Barcelo daarentegen is agnost, wat Bernarda aan astma doet denken.
Dan vertelt Clara, dat zij een vreemde man heeft ontmoet en toen zij probeerde zijn gezicht te lezen hield hij haar tegen. Zij voelde geen huid, maar leer. De vader van Daniël maakt zich zorgen om de verhouding met Clara. Hij wil liever dat Daniël ( pas 14 ) meer optrekt met zijn leeftijdgenoot en vriend Thomas.
Inmiddels wordt Daniël 16 en spelen zijn hormonen op richting Clara ( 26 jaar ). Er komt ruis op de relatie en zij probeert hem op afstand te houden en dat terwijl hij haar zijn Carax boek had gegeven. Als hij haar uitnodigt voor zijn verjaardag blijft zij weg. Buiten komt hij de vreemdeling weer tegen, die hem 1000 stuivers biedt voor het boek. De man heeft een mismaakt gezicht en ruikt naar verbrand papier. Daniël is bang van hem. Zegt het boek niet te hebben.
Als hij het boek ophaalt bij Clara is zij aan het sexen met de pianoleraar die Daniël in elkaar slaat. Ook pakt hij de huissleutels van Clara af.
Hij heeft nu wel het boek en gaat ermee naar Isaak in het boekenkerkhof. Deze knapt hem wat op en vertelt over Carax, een pianist in Parijs die tussen 1928 en 1936 gepubliceerd heeft. Zijn romans mislukken echter. Van het Rode Huis werden er 90 verkocht. In 1936 overlijdt zijn uitgever Intussen duikt een zekere Coubert op ( de duivel ). Deze biedt 3x de marktwaarde voor Carax boeken. De uitgever weigert en het magazijn gaat in brand. Volgens Isaak zou Carax nog leven.
Nuria, de dochter van Isaak heeft echter van alle Carax boeken 1 exemplaar verstopt in dit boekenmausoleum. Carax en Nuria hadden een relatie in Parijs. Daniël gaat nu de tunnels in ( merktekens om terug te kunnen - Minotaurus ) en plaatst zijn boek verscholen tussen juridische verslagen.
Daniël gaat weer terug naar zijn eigen huis aan de Calle Sancta Anna. Hij treft zijn vader rokend aan. Clara heeft bezorgd gebeld, maar Daniël wil niets meer met haar te maken hebben.
Zijn vader vraagt hem zijn verjaardagscadeau open te maken. Na wat verzet doet hij het en ziedaar: een jarenlang verlangen wordt vervuld: de gouden vulpen van Victor Hugo met de inscriptie : Daniël S. 1950. Vader glimt van geluk.
Het gaat goed met de boekhandel en ze zoeken een extra werknemer. Daniël ( inmiddels 18 jaar ) benadert de zwerver Fermin, omdat hij hem kent als poëet, goed mens en oud geheime dienst ( Guardia Civil ). Deze is terughoudend, maar zij stoppen hem in bad, scheren hem, geven hem schone kleren en huren een kamer voor hem. Hij transformeert in een ander mens en toont zich zeer nuttig in het opsporen en verkopen van boeken. Onverwacht raakt hij in een psychose. Hij blijkt zwaar gemarteld ( littekens van brandwonden, soldeerbout ). Hij krijgt medicatie. En gaat met Daniël naar de bioscoop. Blijkt een liefhebber van grote borsten. Terwijl hij naar de foyer gaat ziet Daniël Coubert ergens in de zaal. Dat maakt Daniël bang.
Hij gaat meer om met Thomas ( zeer groot bemeten ) die hem ooit in elkaar sloeg na belediging van zijn zus. Hij blijkt eigenlijk zachtaardig en wil de vriend van Daniël zijn. Thomas fascinatie ligt in machines en techniek.
Als Bernarda ( zijn adoptiefmoeder ) langs komt, probeert Fermin haar te versieren. Zij zoekt een boek voor haar nicht. Ook duikt professor Velasquez op, die graag leerlingen mee naar huis neemt om samen Alexandrijnen te maken en te sexen. Een daarvan is Beatrice Aquilar, de zus van Thomas.
Daniël komt in contact met Aurora, de huismeester van vader Carax. Deze mishandelde zijn vrouw, die naar Argentinië ging. Julian, de zoon ( volgens Aurora was hij niet zijn vader ) ging naar Parijs. Zijn vader beweerde, inmiddels zelf dood, dat hij daar in 1918 overleed. Een leugen. Daniël vraagt om toegang tot het huis. Het is zwaar vervuild. Aurora is heel positief over Julian Carax en benieuwd naar hem.
En hier stopt mijn verslag. De voorlezer, een zekere Sander de Heer, klinkt nogal plechtstatig en een bepaalde tijd stoorde dat niet. De vele Spaanse namen vragen daar ook wel om. En dan gaat hij stemmetjes maken. Een soort Eucalypta - stem. Eerst neem ik het voor lief, maar dan gaat het irriteren. Ik vind het overacting en besluit te stoppen. Het boek beslaat 17 uur en ik luister voor mijn plezier.
En niet getreurd: Het boek van Khaled Hosseini "1000 schitterende zonnen" dient zich aan. Ik ken zijn eerdere werk : de verfilmde "The Kite Runner". Ik start Storytell en hoor het meteen. Even later doet hij een "meisjesstemmetje". Niet nog een keer.
Het boek begint met een waarschuwing voor autoritaire regimes in combinatie met AI.
De schrijver neemt mij mee naar het moment dat de Conquistadores in Mexico het rijk van Montezuma binnen vallen. Zij zijn zeer verrast en weten niet goed te reageren. Zijn dit Goden ? Wat een bijzondere donderbussen hebben ze. En dan die dieren waar ze op zitten. Het verlangen om oorlog te voorkomen en de twijfel leiden uiteindelijk tot dood en vernietiging van volk en rijk.
Op een dergelijke wijze neigt de politiek te kijken naar de Tech-miljardairs.
Giuliano beschrijft een bijeenkomst in het gebouw van de Verenigde Naties. Daar zijn Macron, Lula en de Iraanse president. Allen hebben een breed gevolg vanm adviseurs en bewakers. En zo zijn er 193 van dezelfde eenheden aanwezig. Kortom, heel druk en over elkaar struikelend.
Het is een machowereld van harde onderhandelaars, meestal strijdlustige mannen ( 90% ). Slechts 10 % is vrouw. Er is nog nooit een vrouwelijke secretaris-generaal benoemd.Globaal kan men 3 groepen onderscheiden:
- Bekwame, heroïsche goedbedoelende personen ( tv serie Westwing ).
- Een jungle, waarin niemand onschuldig is, vol manipulatie. Het is spannend, intrigerend en het gaat erom te overleven. Machiavelli.
- En een groep personen die het presteert om voortdurend fouten te maken.
( kabinet Schoof ? )
Soerkov : Om de chaos binnen de grenzen te bezweren wordt die naar buiten geprojecteerd en gebracht. Rusland versus Oekraïne. Met Rusland dat de menselijke offers die dat vraagt negeert. Als de chaos te groot wordt, dan zoekt men een zondebok.
In 2016 ontvangt Obama de premier van Italië Renzi. Renzi heeft als zodanig veel gereisd, ook naar Iran. Als hij na zijn termijn weer naar de VS gaat wordt hij met wantrouwen bekeken en niet herkend. Politieke leiders maken globaal 3 fases door: Een van leren en luisteren, een van ik weet alles en tenslotte: het is goed naar anderen te luisteren. Dat luisteren is bij de VN wel een ding: als er iemand spreekt is iedereen met iets anders bezig.
De Doomsday Clock staat op 90 seconden voor 12. Oorlog is weer in de mode. Het aantal kernkoppen stijgt weer sinds de 80'er jaren. De carriérediplomaten verdwijnen naar de achtergrond en Trump stelt ambassadeurs aan die hem qua idee en geld steunen. De nieuwe strategie is twijfel, polariteit en chaos scheppen om zo de democratie uit te hollen en te ondermijnen. Alles naar eigen hand willen zetten.
Ook is er de trend om onderlinge afspraken en gedeelde waarden en spelregels, b.v. over grenzen, steeds meer te negeren. De Verenigde Naties op losse schroeven. De Europese leiders weten niet goed om te gaan met nepotisten en autocraten die op veel plaatsen opkomen.
( citaat ) Het
gevolg is dat de tech-miljardairs op de achtergrond van de politiek nu
een sleutelrol spelen, welke bovendien steeds groter lijkt te worden.
Maar als er iets misgaat, geven ze niet thuis. Da Empoli verwijst met
recht naar Het Kasteel van de schrijver Kafka, waar de autoriteit verblijft die je nooit ziet, maar die er altijd is. .
In Saoudi Arabié.
Mohammed bin Salman al Saoed ( Oxford, Sorbonne ), de machthebber van Saoudi Arabië heeft altijd een vriendelijke zachtmoedige uitstraling. Zwemmend in rijkdom laat hij zijn nieuwe stad Neon ( 170 km lang en 200 meter breed.bouwen. De toekomstcultus is de voornaamste religie geworden. Een wereldtentoonstelling. Accomodatie voor de Olympische Winterspelen in de woestijn, nieuwe luchthaven en AI.
Ritz-Carlton Hotel in Ryiad. 2017.
Op een zeker moment moet iedereen eruit omdat MBS ruim 350 leden van zijn familie uitnodigt. Ze worden allen verhoord. Indien nodig op hardhandige wijze ( een dode ). Waterboarden. Bekennen van corruptie. Goedschiks, dan wel kwaadschiks. 3 maanden lang. Door de "zachtmoedige". De opbrengst van deze bijeenkomst is 100 miljard dollar, goed voor nieuwe projecten. Sommige prinsen zitten nog opgesloten. Ze zijn bang geworden ondanks hun rijkdommen. De macht van MBS is groter dan ooit. Weg ook met het islamitisch fundumentalisme.
Empoli vergelijkt het gedrag van MBS met dat van de Cesare Borgia. Machiavelli: sluwheid ( strelen ) en onderwerpen ( geweld ).En er zijn er meer: Trump en Bukele van El Salvador.
Als de president van El Salvador Bukele bij de VN komt lijkt het veel op een modeshow. Extravagantie. Zijn land was zeer gevaarlijk, maar na hard ingrijpen en 80.000 arrestaties aan de hand van een Tattoo-boek is El Salvador nu heel veilig. Een verademing voor de bevolking. Dat wel en dat maakt populair. Trump doet hetzelfde met zijn Nationale Garde inzetten.
Hij is de Caudillo ( politiek en militair leider ) van de partij Nuevas Ideas. Met de democratie wordt nogal wild omgegaan. Die mag er zijn, maar af en toe "een dag zonder regels doet veel opruimen". Zo laat Trump boten torpederen zonder te checken ( tot angst van lokale vissers ). Milei werkt op soortgelijke wijze in Argentinië en Musk zette de botte kettingzaag in het ambtenaren apparaat. Natuurlijk komen dan advocaten en rechters in verweer. Advocaten zijn sowieso niet populair ( alle democratische presidenten in de V.S. ) en het aanstellen van bevriende rechters of familie in sleutelposities gebeurt veel.
Zo stort de sokkel onder de gevestigde orde in. Via internet vind "stemmingmakerij" plaats. Chaos, polarisatie, omkering zijn het gevolg.....met de roep om een Caudillo !
Rond 2000 was de modus dat vernieuwingen in beweging werden gezet vanuit een solide midden / centrum. Nu, 2025 wordt het midden bestookt door willekeurige krachten van buitenaf.
Trump.
Hij leest niet, geen boek, geen krant, geen aantekeningen van zijn medewerkers. Hij funktioneert mondeling vanuit gebrekkige kennis en overzicht ( al heeft hij een zakeninstinct ). Hij is een funktionele analfabeet.
In China noemt men zo iemand: een draak in de mist. Hij speelt continu een spel met wisselende input. De tijd van de hoogbegaafden zoals Obama, Clinton, etc. lijken voorbij. Politiek wordt zo geweldadig. Musk: het verschil tussen een gek en een genie ? Hij die succes heeft.
2008.
De verkiezing van Obama in 2008 is vooral het gevolg van een gebruikelijk politiek proces. Dan doet Eric Schmidt van Google, bijgenaamd de Kardinaal zijn intrede. In 2012 staat Obama er niet zo goed voor, maar met hulp van Google worden al zijn vorige kiezers opgetrommeld en benaderd, ook al was dat geheim. Het werkt. De verkiezing is technisch geworden.
De Democraten hebben nagelaten de techmasters binnen het systeem te houden en te reglementeren. Zo veranderden die van wereldverbeteraars in machtswellustelingen ( conquistadores ), die zelf hun regels bepalen. Niet langer beheersbaar. Wetten en regels van een andere tijd doen er niet meer toe.
De advocaten zijn aan het verliezen in deze revolutie. Musk, Zuckerberg, Bezos, Gates, Altman, Hassabis, e.a. vormen naties op zich.
Henry Kissinger was de laatste die een echte relatie had met WO II. Hij had een enorm netwerk onder Kennedy en Nixon. Hij werd in 2023 100 jaar en overleed daarna. Ken het verleden, ken het verleden, ken het verleden !!!! De Borgia's haten dit. Weg met het geheugen ( Zuckerberg negeert in China de moordpartij op het Rode Plein. Lekker joggen ! ).
Menselijke kennis verliest haar persoonlijke karakter ontdekt hij als een computer de WK schaken verslaat. Individuen worden data. Een nieuwe vorm van macht. AI. Een Borgiaanse technologie creéert schokeffecten. Schept chaos. Om een resultaat te bereiken.
A.I. autoritaire intelligentie. Centraliseert data en gebruikt ze als macht. Onder toezicht van een paar wetenschappers.
Wie is eigenaar van OpenAI?
Sam Altman ( CEO AI )bestuurt de logica ervan, maar het geld komt van Microsoft, die ook de Cloud beheert. Hij heeft de denkkaders van AI zo ingericht dat de beslissingen in zijn visie passen. Samen met Hassabis.
De enige hoop van de mens, denkt hij, ligt in zijn schepping: Deep Mind. De grote angst en zorg van de bestaande machthebbers is dat ze er de ballen verstand van hebben met wat zich hier ontwikkelt. De presentatoren leven al in die andere wereld.
Hoe AI besluiten neemt zullen we nooit weten, maar de modellen zorgen dat het ons goed gaat, zal gaan. Geloven. Terug naar de tijd van voor de Verlichting. Het individu verdwijnt.
Het Proces van Kafka.
Het Kasteel van Kafka.
Zoiets. Gezond verstand of gevoelens taboe.
En als het niet goed gaat kun je niemand ter zake bereiken ( Ways, stuurt files door dorpjes heen, waardoor gevaar ontstaat ).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}
