Meersel-Dreef. Van de duivel en Maria.

 Ik had al tientallen keren het bord richting Meersel-Dreef zien staan. Ik sloeg echter altijd linksaf naar de snelweg................tot vandaag. Het was wat hobberdebobbel rijden over de antieke betonnen platen die soms in België nog te vinden zijn. Een onbekende horizon tegemoet. Hoge verwachtingen had ik niet, maar het zou zo dicht tegen de Nederlandse grens aanliggen, dat je Hollandse lucht kon inademen in België. En omgekeerd.

Onderweg zag ik een mooi klein kerkje opduiken. Het was zo te zien pas grondig gevoegd en er was een expositie van een lokale kunstenaar: Harry van Vree. Ik zag al snel dat dit niet het beoogde bedevaartsoord was. Heftige kunst en kitsch uitingen en , ja, hij houdt van grote billen ( of gaat het hier om een doopritueel ? ). Het had de schijn van dat er een duivelskunstenaar aan het werk was geweest.

 

 Was er dan niets sacraals meer ? O ja hoor: Achter een wand lagen de bidstoelen opgestapeld, waar een madonna waakzaam de wacht hield. Had toch veel van het aloude heiligschennis.

Langs vele mooie villa's bereikte ik het dorpje waar het lokaal heel druk was. Er lag een oud Capucijnerklooster en er was een bedevaartplaats voor Maria.

 Ook was er naast het klooster een Brasserie en een grote kinderspeeltuin. Kortom: voor elk wat wils. Ik besloot eerst naar Lourdes te gaan, gesitueerd in een heel grote mooi aangelegde kloostertuin.

Het zal hier vroeger, door het toegenomen ontkerken vast heel druk geweest zijn. Er waren heel veel zitplaatsen. Nu echter was ik er met een moeder met baby en 2 oudere dames, die traditiegetrouw een kaarsje bij Maria opstaken. Er was ook een poes.

De tuin was goed onderhouden en aan de bomen te zien ook heel oud. 

 

Tussen het groen, de bloemen en aan de vijvers riepen heiligen de Heer aan. Op overtuigende wijze. Ook waren er tal van kapelletjes voor heiligen, zoals St. Appolonia, patroon van de tandartsen en St. Antonius, patroon voor verloren zaken ( Heilige Antonius, goede vrind, maak dat ik b.v. mijn bril snel vindt ) en een Kruisweg.

En nu ik er toch was, ging ik even de Capucijnerkerk in. Wonderlijk om te zien hoe in deze oude kerk de moderne techniek was binnen gekomen. Wie vroeger achter een zuil zat en niets kon zien van wat er elders gebeurde, werd nu geholpen door een beeldscherm.

Ook vond ik er een ouderwetse biechtstoel, voorloper van de psychotherapie ( al hoef je daar geen boete te doen, dat is de therapie op zichzelf al ), met een wat imposant en dreigend karakter. Hier was in het verleden vast heel wat afgezweten en opgebiecht.

 

En zoals gebruikelijk kon er net als bij de overburen een kaarsje opgestoken worden. Met een bijbehorende intentie of wens.

Het was weer mooi geweest. Meersel-Dreef ik neem je mee.