Schildermiddag á la Wong.

Op zaterdagmiddag 4 mei gaan we schilderen. Als inspiratiebron dient de Canadees-Chinese schilder Matthew Wong. Dat betekent dat wij van tevoren gaan kijken naar zijn beeldtaal, kleurgebruik, perspectief, fantasie, etc.

Daarna laten wij Mr. Wong Mr. Wong en gaan we onze eigen weg, die naarmate deze vordert onze eigen beeldtaal en kleur laat zien. Die kan zelfs al vorm aannemen als Eugenie ons een verrukkelijke chocoladetaart met aardbeien en pistache voortovert. Een mooi begin van de middag met wat koffie en thee erbij.

En dan gaan we aan de slag met acryl en op een formaat van 50 bij 70 cm. In het begin is het altijd wat zoeken en soms wisselende keuzes maken. Soms heel bewust, soms volgen we de spontane lijn. Dan kan het gebeuren dat een schets als deze van Henk later alsnog voltooid wordt. Wordt vervolgd.

Het vervolg en wordt vervolgd.

 

 Bij Malke zie je vanaf het begin een duidelijke doelgerichtheid in de vormgeving. Zij kan zich dan heerlijk verliezen in het voortgaande schilderproces en krijgt het voor elkaar 2 schilderijen in één te maken ( meestal maken we op een middag 2 á 3 schilderijen ). Haar reis naar Japan klinkt hierin door. En een camouflage op haar best.

 Hoe anders is het beeld dat bij Eugenie verschijnt. De doorgang die zij brengt vindt zowel plaats in de diepte als in de hoogte. Er vormt zich een midden tussen 2 dualiteiten die elk hun eigen streven hebben ( de een reikt uit naar de zon, de ander naar de aarde ). De zon boven als spiritueel symbool. Beneden een verstilde figuur en een boom die in alle rust iets van zichzelf  loslaat. Het doet ons denken aan de pastels van Juke Hudig ( Divina Comedia ) als Dante de filosoof Vergilius achter zich laat en het hemelse gebied betreedt.

 Typerend in het werk van Wong zijn de vele plantvormen, groeisels en stippen. Ik ken ze vooral van de afbeeldingen van de Aboriginals of in de meer gestructureerde vorm van het Pointillisme. Het vraagt wel geduld.

Malke heeft in de voorbereiding voor deze middag een aantal smakelijke stippen ontwikkeld die heel aangenaam passen bij de strak gekoelde Grüne Veltliner. 

Koraalachtige structuren komen op Henks scherm. Het gebeurt via een voortdurend intuítief proces. Er komt wat er komt en gezien wil worden. Anders gezegd: het groeit. En bloeit.

Eugenie wil dan nog iets met bloemen, maar de tijd dringt. We zijn al uren bezig en willen ook nog een deels culinaire nabespreking. Het blijft bij een snelle aankondiging. Spontane schoonheid en intense kleuren. Wordt vervolgd.

 Rotterdam, 4 mei 2024, Henk.