Snorren-dag.
Om 11.00 uur reed de
auto van Henk voor de deur en wij wisten al wat er in de
auto te vinden zou zijn: Snorren ! Maar eerst gingen we koffie, thee en limo
drinken met zelfgebakken taartjes. Annemarie had allerlei vormpjes en hoe het
taartje eruit zag kon je pas zien als je ‘m op at.
En na wat eenvoudige,
enthousiaste welkomoefeningen in de tuin gingen we wandelen tussen het riet en
in het bos. Dat was heel gezellig. Onderweg plukten we bloemen en bespraken wij
de plannen voor vanmiddag.
Ook liepen wij een
stuk door een heel eng bos en moesten we elkaar goed vasthouden om niet te
verdwalen. Annemarie was dan onze verkenner ( zij kent dit bos op haar duimpje
).
Onderweg plukten we
bramen die heel snel werden opgegeten, maar alleen als ze zoet en rijp waren.
Intussen had Annemarie een mooi veldboeket geplukt dat precies paste in de bijzondere
konijnentotemvaas die zij van haar collega had gekregen. De konijntjes gluurden
tussen de bloemetjes de tuin in. Dat zag er mooi uit.
En toen riepen wij : Snorren ! Snorren ! Snorren ! En dat hielp. Henk had een doos
op tafel gezet en wij konden ze gaan passen. Dat was een heel karwei want er
was een ruime keuze.
En hoe leuk: Henk had
eetbare oorbellen meegenomen. Die mocht je na het fotograferen gewoon opeten.
En toen gingen we het
spel spelen. Henk vertelde iets en dan moesten wij zeggen of het waar of niet
waar was. Als het waar was mocht je je snor onder je neus houden. En bij niet
waar niet.
Bijvoorbeeld: deze poes heeft 2
snorren…….is dat waar of niet waar ? Grappige poes trouwens.
Of: wij hebben
allemaal groen stekeltjeshaar ? Waar of niet waar ? Geen snor te zien !
Je kon
er ook andere leuke dingen mee doen zoals een broodje snor met kersen ( in Zweden
heet dat Snorrebrot ).
Henk had ook klei
meegebracht om te boetseren. Dat was ook erg leuk. Er werd van alles gemaakt
van snorren tot muisjes, van gekke beestjes tot kikkerbilletjes.
Voor mij
was dat niet genoeg. Ik wilde meer met het materiaal zelf experimenteren. Het
versnijden, ontleden en dan weer samenvoegen. Pas daarna kwamen er verticale
steunpunten in het gebouw, dat heel erg op mijn knikkerhuis begon te lijken.
Ja, moderne kunst…..je moet het maar durven.
Intussen had ik (
Mette ) een heel bijzonder sieraad gemaakt dat ik nog even niet wilde laten
zien, maar mooi was het wel.
En toen gingen we
opruimen en gezellig theedrinken. We brachten Henk naar de auto en toen hij
wegreed zijn we nog heel lang met hem meegehold. Heel leuk om te doen, vooral
omdat Henk de verkeerde kant op reed. Het was een leuke dag.
Groetjes van Mette en
Siebe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten