Na goede ervaringen vorig jaar, waar alle ins and outs van All Of Me werden verkend en gezongen, besloot ik dit jaar weer in te schrijven. De workshop werd gegeven door Henk Kraaijeveld, een uiterst vriendelijke man, die als jazz zanger optrad en les gaf. Er waren zo'n 20 zangers en zangeressen, 3 saxofoons, een piano, een drumstel en 2 gitaristen. Een flink collectief.
Ik had al meteen het gevoel dat het anders zou gaan worden. Geen cirkel van microfoons ( er waren er ook te weinig ). Ze stonden op afstand wat geklusterd. In plaats daarvan hadden we stoelen. Rechts in de hoek had de kopersectie zich verzameld.
Zoals gebruikelijk begon Henk met een warming up. Er waren 3 nummers die we van te voren hadden doorgekregen: Moanin' b.v. Riga Jazz Stage, Softly as in a morning sunset en Night en Day ( Sinatra, Krall, Bennett ). Ik had ze alledrie uitgeprint en diverse uitvoeringen beluisterd. Ik was er klaar voor en hoopte vooral op Night and Day ( dat ik uit de losse pols kan zingen ). Het werd echter Softly.
Henk liet ons allen staan en liet zien wat The Groove was. Dat is je gewicht van het ene been naar het andere been verplaatsen. Dat dient als basis waarvan uit je zingt. Hij oefende dat met ons. Eindeloos.
Dat klonk en voelde best goed, al kreeg ik wel het idee dat ik weer in militaire dienst zat. Daarna deden we een rondje scatten. Dat is het zingen van woorden zonder betekenis. "Doodah","Be-Bop","Do-Wee", etc. De klanken volgen elkaar snel op. In dit geval kreeg ieder een mogelijkheid, die dan door de anderen herhaald werd.
Henk bood vervolgens aan om te soleren met de band. Afwisselend met 2 andere zangers. Ik stapte in de tweede ronde in, maar begreep de volgorde van zingen en spelen niet. Daar was een soort code voor. In ieder geval lukte het mij om 2 coupletten te zingen, maar echt lekker ging het niet. Ik moest nadenken en dat is de dood voor mijn zingen. Deze wat langere scat was wel fijn. Sjobisjobidowahbedabdab dabado, sjobodibobediboebiboea........heerlijk.
En toen was de tijd om. Leuk om Miriam, oud Roots, weer even terug te zien.
Deze middaghad Janneke als inspiratiebron gekozen voor het boek van Athur Japin: Dromen voor het leven. Hij zegt daarover:
Dromen, iedereen kan het, zeker 's nachts, maar overdag staan we er nauwelijks meer bij stil. Dit
dromenboek is een vrolijk pleidooi voor het bewust worden, najagen en
vastleggen van de enorme rijkdom van ons onderbewustzijn.
Als introductie werd ons gevraagd verborgen droomgerelateerde woorden te vinden in een woordzoeker en deze woorden uit te splitsen in fijn en niet zo fijn. Dat Marco Borsato ooit zong over het bedrog van dromen vonden wij totaal niet interessant ( alhoewel ). Voor mij kwamen er 2 woorden in beeld met de grootste impact op dat moment: verlangen versus teleurstelling. Hierover gaat mij verhaal.
Verlangen versus teleurstelling.
Wat een weekend: mijn stafylokokken zijn in opstand gekomen en hebben zich tegen mij gekeerd. Tijd om mijn huisarts te raadplegen. Deze gaf mij een neuszalf met een hoog stafylokokkendodend middel. Deze moest met de zgn. pinktechniek worden ingebracht. Eerst pinkies wassen en dan op de top een plukje zalf ter grootte van een luciferkopje doen en hup het neusgat in . Zulks aan beide zijden. Dan in de neus knijpen voor een goede verdeling ( het neusje van de zalf ! ).
En zo ging ik goed gesmeerd de nacht in. Klaar voor wat komen ging. En ja hoor. Al snel kwam ik in een ongeremde REMslaap die geheel aan de verwachting voldeed: veel gedoe en weinig lol. Klem zitten, de weg kwijt zijn, mijn vliegticket niet kunnen vinden, etc. En waarom staan al die spullen van anderen op mijn bed in mijn hotelkamer ( als ik die úberhaupt kan vinden ? ). En nog van een onprettige familie ook.
Maar dan wordt het anders, heel anders: ik droom van het strand in Bruinisse. En het is eb en speelse kokkels steken nieuwsgierig hun kopjes boven het natte zand. Lieve, zorgzame Aziatische vrouwtjes en kindjes verzamelen de kokkels in grote emmers die tot de rand gevuld worden. Ik ook, ik ook, hoor ik de kokkels in hun onschuld roepen. Het ziet er zo gezellig uit. De zee glinstert op afstand en rood wit blauwe kitezeilen passeren de stralende zon. Ik zit op het terras, wachtend op mijn pannetje met mosselen en friet. Ik raak niet uitgekeken. Aan de andere kant van de baai Bruinisse, dat nu de vorm heeft van een welwillende glimlach.
Ik voel me goddelijk en besluit hier regelmatig terug te gaan keren. Ik wandel nu op blote voeten op het koele natte zand en adem licht, lucht en ruimte vol naar binnen. Mijn lijf, mijn hart, ja zelfs mijn geteisterde neusgaten gaan open. Wat een heerlijke droom, realiseer ik mij. Een droom ? Ineens lig ik op 8 hoog in mijn mosselbed. Toch wel teleurgesteld en vol verlangen breng ik opnieuw de zalf in mijn neus. Het werkt niet. Geen zon en zee meer. Wel zalf.
Na de pauze is het thema: ontwaken !
een sneeuwbalgedicht:
ontwaak
grote geest
moeder der dingen
die ons gevormd heeft
terwijl wij in verwachting waren
van het ongelooflijk van ons ontwaken
nog koud en vol van koele krampen
richten wij ons op, naar boven, naar onder,
in een eeuwige herhaling van gebeurtenissen des natuurs
uitmondend in een goddelijke dag aan het strand van Bruinisse.
TANKA
De tanka
is een lyrisch gedicht, bestaande uit vijf regels met doorgaans
5-7-5-7-7 lettergrepen, zonder bedoeld rijm of vastgestelde maat. De
bakermat van de tanka ligt in de Japanse cultuur van de vijfde eeuw. In
de tanka raakt een natuurimpressie aan, een diep gevoel of valt er op
een natuurlijke wijze mee samen.
ik ging net tanken
wat ik meestal in Meer doe
Nu helaas even niet
Mijn reislust is nu minder
Daar ik Belgische griep heb.
Rotterdam, 2 februari 2025, met dank aan Janneke, Theo, Marjanne, Inge en Marco. En het antroposofisch koor dat ons toezong":
Opnieuw hebben wij ons, in een andere samenstelling, laten inspireren door Henri Matisse. Hij zou er tevreden over geweest zijn. Hierbij wat highlights. Te beginnen met de advocaattaart van Eugenie. Zij werkt graag gelaagd.
Daarna het feest van de beelden, zoals van Yvon die de kniptechniek van Matisse naar een ander niveau tilde.
Of bij Henk, waar ook deze keer de appels niet ver van de boom vielen. Een kwestie van zwaartekracht, lichtte hij toe.
De huiselijke tafereeltjes waren er vanmiddag ook weer. Verse bloemen, viooltjesbehang, spelende kinderen en een magisch uitzicht.
En dan ineens bij Malke die beweging van binnen naar buiten: de ruimtelijke ervaring van de Dolomieten en het Val Gardena. Zo onverwacht.
Geheimzinnige symbolen vormden bij Eugenie een spanningsveld. De relatie medallion, vaas en boom is goed voor een mooi verhaal dat alle kanten uit kan gaan.
Naar boven, naar beneden, naar voren en naar achteren: het zit er allemaal in. Een ontwakende Keukenhof-experience !
Of bij Henk : een vloer vol gezonde groenten en fruit. Een mediterrane markt vol vitamines. Zomaar ineens op zijn doek.
En hoe fijn om over dit alles na te filosoferen bij een fruitige wijn van Mucho Mas ( Yvonnes favoriete lijfdrank ) en de uitgebreide "jachtschotel" van Malke.
Een feestelijk gebeuren. Ook nu weer op 2 februari 2025.
.jpg)
