Van Rotterdam naar Bourguignon, uit het schrijfcafé.

Vanmiddag mochten we kiezen uit meerdere Rotterdams gezegden. Het harde werken en de mensenmens spraken mij als woord daarbij het meest aan. Dit is mijn verhaal:

 Rotterdam.  

 Hij zit naast mij op een bankje aan de Maas. Ja, als het maar even kan - hij werkt hard - zit hij daar en staart. Staart naar de rivier, de schepen, de lucht, ja waar staart hij niet naar. Een droomstaar noem ik het. Die ook veel van een blindstaar heeft. Hij wil varen. Net als zijn vader en grootvader, die ooit op coasters voeren. Het beeld van kielhalen, een familieverhaal - komt bij mij- en wellicht ook bij hem op.

Hij wil aanmonsteren en naar Amerika, naar zijn broers die hem verstoten hebben. Hij was dom al zal hij dat zelf nooit toegeven en nu mist hij hen. De mannen die tijdens de oorlog op de vrachtschepen tussen Amerika en Europa voeren met voorrraden voor het leger. Mannen die bloot hadden gestaan aan, of getuigen waren geweest van het torpederen door de Duitse U-boten. U-boten die hij had toegejuigd. Vanaf de kade. Dat wel.

Hij heeft verplichtingen en voelt die ook. Ooit probeerde hij zijn vrouw te verleiden om samen op een binnenvaartschip te gaan leven, maar haar voorkeur ging niet uit naar een dergelijk solitair bestaan met alleen hem. Een dagje Spido, prima, maar niet verder. Zij wilde mensen om zich heen, een mensenmens.

Hij liep veel de Waalhaven in de rondte, als hoopte hij ergens aan boord gevraagd te worden, wat niet gebeurde. En blijkbaar voelde de Maas hem toch aan, of liever Bakkerij Van dr Meer & Schoep,. Die bood hem een bakkerij op de Veerlaan op Katendrecht aan. In die tijd nog een Zeemanswijk ( ook Chinatown ) met nachtclubs en prostitutie. Niet dat hij er gebruik van maakte. Hij werkte altijd heel hard of werd ziek van het werken ( of was het het grote gemis dat aan hem knaagde ). Wel kwam hij nu bijna dagelijks bij en over zijn geliefde rivier. Overstekend met de veerpont ( overdag ) , een oude sleper, of omfietsend via de Oude Hefbrug ( 's nachts ).

"Geef ons heden ons dagelijks brood". Een Bijbelse tekst die hij temidden van hete vuren ( en sinds zijn 12de ) in de wereld zette. De man die altijd dat andere wilde, maar het nooit werd: Zeeman. 

Ruitgedicht ( 1,2,3,4,3,2,1 woord )

mensen

en medemensen

op een bankje

kijkend naar de Maas

die daar stroomt

steeds weer

voorbij 

 

Opdracht 2:

Naar welke stad of dorp gaat je hart uit ? 

Bourguignon-Les Morey.

Jarenlang was het jaar niet geslaagd, als ik niet enige tijd in Bourguignon- Les- Morey was geweest. Ik kwam er terecht door een zangcursus ( en een tip van vrienden ) en het was meteen raak. Lieve hartelijke mensen, een fantastisch uitzicht vanaf de helling over het dal en de bergkam daarachter. De ruimte om mij heen, de table-hôtes. En de tijdloosheid van de omliggende dorpjes. Jaar in, jaar uit. 

Ik moest er wat voor rijden, maar Dijon, Langres met zijn 4 meren, Haute Ronchamps, Besancon, Belfort en de eindeloze Leclerc in Vesoul zorgden voor een cultureel genieten. Ook in dorpen waar 's zomers kleine festivals gehouden werden. Het meest bijgebleven is de uitvoering van de opera Carmen in het dorp zelf, waar alle dorpelingen zelf aan meededen. We reisden en masse mee met Carmen door en langs de verschillende locaties.

Op de logeerplek A Rigaud hing ook dikwijls de sfeer van muziek, die plotseling vorm aan kon nemen. Op het terras, bij het kampvuur, in de cursus Chansons of zoals de laatste keer in een nieuw geopend restaurant. 

En dan het naborrelen op de vele zachte zomeravonden, soms met een kraakheldere sterrenhemel en zingende nachtegalen en leeuwerikken, soms met donder en bliksem achter de bergkam in het noorden. De oorverdovende stilte van de krekels, die ik nu helaas niet meer kan horen ( kikkers nog wel ).

Ik was er weer na 5 jaar terug. Ditmaal in een huis: veel was hetzelfde: de warme ontvangst, de vriendschap, de muziek, het eten, het uitzicht en toch was het hier en daar anders........

Bovenop de berg, waar het dorp tegenaan ligt stonden nu een aantal hoge windmolens ( het dorp had zich lang verzet ) . De eindeloze stilte en vergezichten werden verstoord, ook met geluid. Het zich in het dal alsmaar uitbreidende landbouw en veeteelt gebeuren was te horen van vroeg tot laat en er werd dichtbij veel bos gekapt. Niet alle plekken waren tijdloos gebleven.

 Poëzie:

met uitzicht op het dal

bespeur ik de geur van bloemen

de heldere sterrenhemel boven

de stilte van de krekels

de warmte van mijn medemensen

met uitzicht op het dal

bespeur ik de geur van bloemen.